Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, że nieudzielenie absolutorium burmistrzowi wymaga całościowej i obiektywnej oceny realizacji budżetu, uwzględniającej opinie nadzorcze oraz kontekst epidemii, a ich pominięcie prowadzi do nieważności uchwały.

Zarejestrowanie odbiornika radiowo-telewizyjnego pod rządami ustawy o opłatach abonamentowych, bez jego wyrejestrowania, stanowi przesłankę egzekwowania opłat abonamentowych; skarga kasacyjna pozbawiona precyzyjnych podstaw nie znajduje usprawiedliwionych racji.

Okoliczności finansowe i życiowe skarżącej nie uzasadniają zastosowania ulgi w postaci umorzenia opłaty planistycznej. Uchwała WSA utrzymała się, jako zgodna z obowiązującym prawem w kontekście braku przesłanek jurysdykcyjnych wskazujących na "ważny interes zobowiązanego".

Nieujawnienie wszystkich okoliczności dotyczących zakończenia budowy uzasadnia uchylenie decyzji organu podatkowego i ponowne zbadanie materiału dowodowego dla jednoznacznego ustalenia daty powstania obowiązku podatkowego.

Skarga kasacyjna M. B. na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej dotyczące egzekucji świadczeń pieniężnych została oddalona przez NSA z powodu braku zasadności zarzutów proceduralnych i materialnoprawnych. Zabezpieczenie należności jest dopuszczalne nawet przy nieostatecznej decyzji, jeśli istnieje obawa uniemożliwienia przyszłej egzekucji.

Obowiązek uiszczania opłaty abonamentowej wynika z faktu rejestracji odbiornika RTV, a nie faktycznego korzystania z niego. Domniemanie odbioru programu zarejestrowanym urządzeniem uzasadnia należność, chyba że dokonano formalnego wyrejestrowania.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że w sprawie dotyczącej stwierdzenia nieważności decyzji podatkowej ocena musi być dokonana wyłącznie w granicach rażącego naruszenia prawa materialnego, a nie proceduralnych uchybień doręczeniowych, oddalając tym samym skargę kasacyjną.

Ponowne powstanie obowiązku podatkowego na podstawie art. 6 ust. 4 u.p.s.d., stwierdzone notarialnym aktem poświadczenia dziedziczenia, nie powoduje konieczności składania zeznania podatkowego. Termin przedawnienia w związku z tym wynosi 3 lata.

Skarga kasacyjna, jako formalny środek zaskarżenia, musi być precyzyjnie uzasadniona; brak takiego uzasadnienia prowadzi do jej oddalenia. Naczelny Sąd Administracyjny nie może przekroczyć granic skargi, a skuteczne zarzuty muszą odnosić się do błędnej interpretacji lub zastosowania przepisów prawa materialnego i postępowania.

Skarga kasacyjna nie spełnia wymogów formalnych art. 174 i 176 PPSA, a zarzuty naruszenia przepisów proceduralnych i materialnych są nieuzasadnione; decyzja o odmowie płatności obszarowych utrzymana przez WSA jest prawidłowa, z uwagi na niewystarczające przygotowanie działki do rolniczego wykorzystania.

Dla powstania odpowiedzialności członka zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością na podstawie art. 116 § 1 Ordynacji podatkowej wystarczające jest ustalenie, że pełnił on funkcję w dacie powstania zobowiązania podatkowego lub zaległości podatkowej.