Decyzja o odmowie uznania cudzoziemca za obywatela polskiego jest uzasadniona, jeśli na podstawie zgromadzonych dowodów, w tym dokumentów niejawnych, organy administracyjne stwierdzą, że nabycie obywatelstwa stanowi zagrożenie dla obronności lub bezpieczeństwa państwa, nawet jeśli nie występują formalne zarzuty karne wobec cudzoziemca.

Osoba będąca użytkownikiem wieczystym sąsiadującej działki, na którą może oddziaływać planowana inwestycja, posiada interes prawny, który uzasadnia uznanie jej za stronę w postępowaniu o pozwolenie na budowę, co w przypadkach pominięcia jej udziału bez własnej winy, stanowi przesłankę wznowienia postępowania.

O rażącym naruszeniu prawa w kontekście art. 156 § 1 pkt 2 kpa można mówić jedynie wtedy, gdy decyzja administracyjna jest nie do pogodzenia z zasadą praworządności i zaufania obywatela do działań organu, a jej wadliwość ma większą wagę niż stabilność ostatecznej decyzji administracyjnej.

O rażącym naruszeniu prawa na gruncie art. 156 § 1 pkt 2 kpa można mówić dopiero wtedy, gdy naruszenie prowadzi do stanu istotnie niezgodnego z prawem, którego funkcjonowanie w obrocie prawnym byłoby nie do pogodzenia z zasadą praworządności i zaufania obywatela do działań organu.