1. Przepisy art. 5a § 2 i § 3 ustawy z dnia 26 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2024 r., poz. 1267) nie przewidują możliwości badania spełnienia wymogów niezawisłości i bezstronności przez sędziego wyznaczonego do składu sądu administracyjnego rozpoznającego sprawę w jakimkolwiek postępowaniu incydentalnym, w tym dotyczącym zażalenia na postanowienie wydane w przedmiocie

Odpowiedzialność członka zarządu na podstawie art. 116 Ordynacji podatkowej ma charakter formalny i obejmuje każdą osobę pełniącą tę funkcję w okresie powstania zaległości podatkowych, niezależnie od faktycznego zaangażowania w sprawy spółki oraz zakresu wykonywanych obowiązków.

Jedną z zasadniczych przesłanek przywrócenia terminu jest brak winy w jego uchybieniu. Brak winy można przyjąć tylko wtedy, gdy wnioskodawca nie mógł przezwyciężyć przeszkody w zachowaniu terminu, nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku z powodu przeszkody nie do przezwyciężenia. Przywrócenie terminu nie jest więc dopuszczalne, gdy strona dopuściła się choćby lekkiego niedbalstwa.

W art. 119a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2018 r. poz. 800 ze zm.) sformułowano trzy przesłanki, które muszą być spełnione łącznie, aby doszło do unikania opodatkowania: po pierwsze czynność lub czynności podjęte zostały przede wszystkim w celu osiągnięcia korzyści podatkowej; po drugie czynności te są sprzeczne z „przedmiotem i celem” ustawy; po trzecie sposób

Ustalanie wysokości opłaty stałej za pobór wód podziemnych według art. 271 ust. 2 Prawa wodnego dokonywane jest bez uwzględnienia stosunku ilości pobranej wody do dostępnych zasobów wód do końca 2023 roku, co zgodnie z art. 561 Prawa wodnego nie uzależnia wysokości opłaty od dostępnych zasobów, co zmieniono ustawą z 2023 roku eliminując to kryterium.

Do końca 2023 roku przy ustalaniu opłaty stałej za pobór wód podziemnych nie uwzględnia się stosunku ilości wody możliwej do pobrania do dostępnych zasobów wód podziemnych, zgodnie z przepisami przejściowymi ustawy Prawo wodne.

Przy ustalaniu wysokości opłaty stałej za pobór wód podziemnych, do końca 2023 r., nie istniał obowiązek uwzględnienia stosunku ilości możliwej do pobrania wody na podstawie pozwoleń wodnoprawnych do dostępnych zasobów wód podziemnych.

Art. 271 ust. 2 Prawa wodnego, w połączeniu z art. 561, do czasu wprowadzenia nowelizacji w 2023 r. nie wymagał uwzględnienia stosunku ilości pobranej wody do dostępnych zasobów wód podziemnych przy ustalaniu opłaty stałej, co oznacza, że brak uwzględnienia tego kryterium nie naruszał prawa.