Nabycie prawa użytkowania wieczystego przez państwowe przedsiębiorstwo może nastąpić wyłącznie wówczas, gdy spełnione są wszystkie ustawowe przesłanki, a przyznanie tego prawa nie narusza praw osób trzecich.

Do nabycia prawa użytkowania wieczystego gruntów przez przedsiębiorstwa państwowe jak PKP wymagana jest dokumentacja potwierdzająca posiadanie tych gruntów przez Skarb Państwa na dzień określony w ustawie, a brak takiej dokumentacji skutkuje odmową uwłaszczenia.

Dla uznania nieruchomości za zbędną na cel wywłaszczenia konieczne jest wykazanie, że nie realizuje ona żadnej z funkcji przypisanych jej w ramach planu zagospodarowania przestrzennego i inwestycji, w tym terenów zielonych, które samą swoją obecnością mogą spełniać cel wywłaszczeniowy jako część infrastruktury osiedlowej.

Zastosowanie art. 189f k.p.a. wymaga oceny, czy naruszenie prawa wywołało znaczne skutki w chronionym obszarze, a brak rozważenia tej kwestii w kontekście umiejscowienia reklamy może skutkować uchyleniem decyzji o nałożeniu kary pieniężnej.

Organ administracyjny, w przypadku otrzymania wniosku z brakami formalnymi, jest zobligowany do wezwania strony do ich usunięcia i może pozostawić wniosek bez rozpoznania, jeżeli strona tych braków w wyznaczonym terminie nie usunie. Zawieszenie postępowania na wniosek strony jest decyzją uznaniową organu, zależną od braku sprzeciwów innych stron i niezagrażania interesowi społecznemu.

Do ustalenia konieczności uzyskania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach dla budowy obiektów hodowlanych niezbędne jest oparcie się na maksymalnej możliwej obsadzie inwentarza zgodnie z przyjętymi w projekcie budowlanym parametrami powierzchniowymi kojców, niezależnie od przewidywanej intensywności produkcji.

Dla celów przyznania płatności rolnośrodowiskowej, posiadanie gruntów rolnych oznacza ich faktyczne użytkowanie. Skarżący, który nie wykonuje zabiegów agrotechnicznych i w stosunku do którego posiadanie zostało naruszone, nie spełnia wymogu posiadania potrzebnego do otrzymania takich płatności.