Decyzja o przyznaniu zasiłku celowego specjalnego ma charakter uznaniowy i wymaga wykazania, że sytuacja wnioskodawcy odbiega istotnie od innych trudnych przypadków objętych systemem pomocy społecznej, co nie zwalnia z konieczności spełnienia ustawowych kryteriów dochodowych.

Decyzja administracyjna w sprawie przyznania specjalnego zasiłku celowego ma charakter uznaniowy i sąd administracyjny bada jedynie, czy organ nie przekroczył granic uznania administracyjnego oraz czy decyzja nie nosi cech dowolności.

Przyznanie specjalnego zasiłku celowego osobie, której dochody przekraczają kryterium dochodowe, wymaga wykazania szczególnie uzasadnionego przypadku, który istotnie odbiega od sytuacji innych osób w trudnym położeniu, a tego rodzaju decyzja organu administracji publicznej jest uznaniowa i ograniczona do kontroli przekroczenia uznania oraz dowolności przez sąd.

Przyznanie specjalnego zasiłku celowego wymaga wystąpienia szczególnie uzasadnionych przypadków odbiegających od sytuacji innych osób znajdujących się w trudnym położeniu, uzasadniających nadzwyczajną pomoc, przy czym decyzja o przyznaniu zasiłku celowego ma charakter uznaniowy i wymaga wykazania wyjątkowości sytuacji w stosunku do innych osób ubiegających się o świadczenia z pomocy społecznej.

Przyznanie specjalnego zasiłku celowego osobom o dochodach przekraczających kryterium dochodowe wymaga spełnienia przesłanek 'szczególnie uzasadnionego przypadku', co nie oznacza automatycznego prawa do zasiłku, gdy sytuacja materialna osoby jest trudna. Decyzje administracyjne w tym zakresie mają charakter uznaniowy i podlegają kontroli sądowej wyłącznie w zakresie przekroczenia granic uznania administracyjnego

Ustawodawca nie ograniczył świadczenia pielęgnacyjnego wiekiem opiekuna, a przesłanki przyznania nie mogą opierać się na domniemanej zdolności do pracy bez uwzględnienia indywidualnych okoliczności związanych z opieką nad osobą niepełnosprawną i możliwościami opiekuna.

W ramach uznania administracyjnego przy umorzeniu zadłużenia z funduszu alimentacyjnego w art. 30 ust. 2 ustawy alimentacyjnej decydujące jest wykazanie przez dłużnika sytuacji dochodowej i rodzinnej, przy czym wykazanie tych przesłanek nie oznacza automatycznie obowiązku umorzenia zadłużenia przez organ.

Kumulatywne pobieranie świadczenia pielęgnacyjnego i zasiłku stałego jest niemożliwe, a prawo do świadczeń rodzinnych ustala się od miesiąca, w którym wnioskodawca spełni wszystkie konieczne warunki uprawniające do ich przyznania, niezależnie od daty złożenia wniosku.

Decyzja o przyznaniu zasiłku celowego ma charakter uznaniowy, co oznacza, że nie jest oparta na automatyzmie przyznawania środków, lecz bierze pod uwagę okoliczności konkretnej sprawy, możliwości finansowe organu oraz zgodność zgłaszanych potrzeb z celami pomocy społecznej.

Zgodnie z art. 262 § 1 pkt 2 i 2a Ordynacji podatkowej, organ podatkowy jest uprawniony do nałożenia kary porządkowej na stronę, która bezzasadnie nie przedłożyła żądanych dokumentów lub wyjaśnień, przy czym za usprawiedliwiające niewykonanie obowiązku traktuje się jedynie okoliczności niezależne od strony i niemożliwe do przezwyciężenia przy dołożeniu należytej staranności.