W przypadku wątpliwości co do faktycznych działań gospodarczych płatnika składek, organy administracji powinny przeprowadzić postępowanie wyjaśniające z uwzględnieniem wszystkich dostępnych środków dowodowych, a nie tylko danych z rejestru REGON.

Zgodnie z art. 116 Ordynacji podatkowej, członkowie zarządu spółek kapitałowych odpowiadają za zaległości podatkowe, jeśli egzekucja z majątku spółki okazała się bezskuteczna, a członek zarządu nie wykazał przesłanek egzoneracyjnych takich jak wykazanie, że zgłoszono wniosek o upadłość we właściwym czasie lub że uchybienie to było bez jego winy.

W przypadku przetwarzania odpadów bez wymaganego zezwolenia, zgodnie z ustawą o odpadach, podmiot gospodarczy może zostać obciążony administracyjną karą pieniężną. Posiadanie pozwolenia zintegrowanego obejmującego rodzaje odpadów przetwarzanych jest obligatoryjne, a jego brak lub naruszenie warunków uzasadniają nałożenie kary.

Poinformowanie klienta banku o przetwarzaniu jego danych osobowych w trybie art. 105a ust. 3 Prawa bankowego wymaga zapewnienia dowodu skutecznego doręczenia tej informacji, aby można było spełnić proceduralne wymogi legalności tego przetwarzania.

Uzyskanie uzgodnienia projektu uchwały o ustanowieniu użytku ekologicznego z regionalnym dyrektorem ochrony środowiska jest obligatoryjne, a brak takiego uzgodnienia skutkuje nieważnością uchwały z uwagi na istotne naruszenie trybu jej podejmowania.

Członek zarządu spółki odpowiada solidarnie za zaległości podatkowe spółki, jeśli nie udowodni braku swojej winy w niezłożeniu wniosku o upadłość oraz nie wskaże majątku spółki umożliwiającego egzekucję zaległości. Wina członka zarządu oceniana jest według kryteriów podwyższonej staranności oczekiwanej od osoby pełniącej funkcję zarządzającą.

Zasada związania oceną prawną wyrażoną w orzeczeniu sądu administracyjnego oraz wskazań co do dalszego postępowania, wynikająca z art. 153 p.p.s.a., zobowiązuje zarówno organy administracyjne, jak i sądy do uwzględnienia tej oceny prawnej w późniejszych postępowaniach sądowoadministracyjnych, o ile przepisy prawa nie uległy zmianie.

Pojęcie "kupno", użyte w art. 16b ust. 2 pkt 2 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należy rozumieć w sposób cywilistyczny jako nabycie w drodze sprzedaży, wykluczając inne odpłatne czynności prawne, takie jak datio in solutum, które nie spełniają kryteriów sprzedaży, takich jak wzajemność, kauzalność czy odpłatność wyrażona w pieniądzu.

Nieuzyskanie stanowiska organu opiniującego w ustawowym terminie na podstawie art. 41 ust. 6b ustawy o odpadach prowadzi do założenia, że wydano opinię pozytywną. Niespełnienie wymogów czasowych przez organ nie skutkuje milczącym załatwieniem sprawy, a jedynie wywołuje skutek określony przez właściwe przepisy prawa.

Skarga nadzwyczajna, jako pismo procesowe wniesione w konkretnej sprawie indywidualnej, nie stanowi informacji publicznej w rozumieniu ustawy o dostępie do informacji publicznej, ponieważ nie dotyczy działalności organów władzy publicznej związanej z wykonywaniem zadań publicznych.

Interes prawny jako przesłanka bycia stroną w postępowaniu administracyjnym może wynikać z posiadania przez podmiot tytułu prawnorzeczowego do nieruchomości, co oznacza, że jednostka zarządzająca nieruchomościami w imieniu Skarbu Państwa, jak Lasy Państwowe, może być stroną postępowania nieważnościowego, jeżeli decyzje administracyjne dotyczą przysługujących im praw rzeczowych.

Stwierdzenie nieważności decyzji administracyjnej z powodu rażącego naruszenia prawa wymaga, aby uchybienie miało charakter oczywisty, odnosiło się do istotnych przepisów i wywołało skutki niemożliwe do zaakceptowania z punktu widzenia praworządności. W przypadku decyzji skierowanych do osób zmarłych, nie stanowią one rażącego naruszenia, jeżeli spadkobiercy byli uwzględnieni w postępowaniu.

Obowiązek poinformowania klienta banku o zamiarze przetwarzania danych bez jego zgody, zgodnie z art. 105a ust. 3 Prawa bankowego, nie jest spełniony wyłącznie przez dowód wysłania listu poleconego; bank musi wykazać, że informacja została rzeczywiście doręczona klientowi.

Na podstawie art. 48 Prawa budowlanego obiekt wybudowany bez wymaganego pozwolenia na budowę po 2001 roku podlega procedurze legalizacyjnej, a inwestor ma obowiązek dostarczenia potrzebnej dokumentacji w wyznaczonym przez organ terminie, który ma charakter instrukcyjny.

Sąd administracyjny nie jest właściwy do weryfikacji działań Komisji Europejskiej związanych z przydziałem kontyngentów taryfowych; polskie organy celne i sądy są związane decyzjami Komisji.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził brak podstaw do umorzenia postępowania egzekucyjnego z powodu przedawnienia zobowiązania podatkowego, uznając zarzuty kasacyjne za nieuzasadnione, przez co skarga została oddalona.