Na podstawie art. 189f k.p.a., odstąpienie od nałożenia administracyjnej kary pieniężnej jest uzasadnione tylko w przypadku stwierdzenia znikomości naruszenia prawa, a późniejsze przedłożenie wymaganej dokumentacji po zakończeniu kontroli nie uzasadnia odstąpienia od kary, jeżeli pierwotnie utrudniło to przeprowadzenie kontroli oraz ochronę interesu publicznego.

Rada gminy, korzystając z delegacji ustawowej do uchwalania regulaminów utrzymania czystości i porządku, nie może ustanawiać obowiązków i ograniczeń wykraczających poza zakres określony w ustawie o utrzymaniu czystości i porządku w gminach. Przekroczenie tych granic prowadzi do nieważności regulacji jako sprzecznej z prawem materialnym. Teza od Redakcji

Dla uznania materiału za produkt uboczny na mocy art. 11 ust. 5 ustawy o odpadach, musi być spełniona przesłanka pewności jego dalszego wykorzystania. Nie wystarczy subiektywne przekonanie, lecz wymagana jest obiektywna możliwość zastosowania materiału w prowadzonej działalności. W razie braku uregulowanego stanu formalnoprawnego tej działalności, materiały drewnopochodne są kwalifikowane jako odpady

Organ administracyjny, rozstrzygając sprawę o udzielenie pozwolenia wodnoprawnego, nie może badać skuteczności cywilnoprawnych oświadczeń woli strony takiej jak cofnięcie zgody, jeżeli oświadczenia te nie zostały podważone orzeczeniem sądu cywilnego.

W postępowaniu administracyjnym obowiązek wyczerpującego zebrania i rozpatrzenia całego materiału dowodowego spoczywa na organach, jednak strona postępowania również powinna współuczestniczyć w realizacji tego obowiązku, zwłaszcza gdy nieudowodnienie okoliczności faktycznych może jej zaszkodzić.

Unikanie odpowiedzialności za uniemożliwienie lub utrudnienie przeprowadzenia kontroli przez organ Inspekcji Ochrony Środowiska nie może być uzasadnione późniejszym dostarczeniem dokumentów, jeśli nie zostały spełnione inne przesłanki odstąpienia od kary pieniężnej wskazane w art. 189f k.p.a., a waga naruszenia nie była znikoma. Teza od Redakcji

Na obszarze pasa technicznego zabrania się działalności mogących zagrażać środowisku naturalnemu i innym użytkownikom, a decyzje administracyjne odmowy takiej działalności muszą być oparte na rzetelnych dowodach potwierdzających takie zagrożenie.

Żądanie stwierdzenia nieważności decyzji, od której skargę oddalono prawomocnym wyrokiem sądu administracyjnego, powinno być załatwione przez wydanie postanowienia o odmowie wszczęcia postępowania w przypadku wystąpienia przeszkody przedmiotowej, związanej z wcześniejszym orzeczeniem sądu, czyniącej rozpoznanie takiego żądania niedopuszczalnym.