Zasadność twierdzenia, że organ podatkowy naruszył zasadę swobodnej oceny dowodów wyrażoną w art. 191 Ordynacji podatkowej, wymaga wykazania, że uchybił on zasadom logicznego rozumowania, wiedzy lub doświadczenia życiowego. Nie jest natomiast wystarczające przekonanie strony o innej, niż przyjął organ, wadze poszczególnych dowodów i ich odmiennej ocenie niż ocena dokonana przez organ.

Wszczęcie postępowania karnego skarbowego na krótko przed upływem terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego, bez rzeczywistego gromadzenia dowodów w celu wykazania przestępstwa, może być uznane za działanie instrumentalne, niewpływające na skuteczne zawieszenie biegu przedawnienia na podstawie art. 70 § 6 pkt 1 Ordynacji podatkowej.

Działalność polegająca na faktycznym przewozie osób za odpłatnością, nawet jednorazowo, podlega przepisom ustawy o transporcie drogowym i wymaga posiadania odpowiednich zezwoleń oraz licencji, niezależnie od formalizacji prowadzonej działalności gospodarczej.

Wykonywanie transportu drogowego bez licencji oraz wykonywanie przewozu okazjonalnego pojazdem niespełniającym kryterium konstrukcyjnego jest podstawą do nałożenia kary pieniężnej, nawet jeśli przewóz osób odbywa się za pomocą aplikacji mobilnej, a działalność nie jest formalnie zarejestrowana.