Umowy o świadczenie usług, polegające na przygotowaniu i wygłoszeniu wykładów edukacyjnych, nie spełniają charakterystyki umów o dzieło, ponieważ nie mają na celu osiągnięcia obiektywnie określonego rezultatu, za który wykonawca ponosi odpowiedzialność.

Umowy o przeprowadzenie wykładów, choćby miały charakter autorski, kwalifikują się jako umowy o świadczenie usług, do których stosuje się przepisy dotyczące zlecenia, a nie jako umowy o dzieło, co skutkuje obowiązkiem objęcia ubezpieczeniem zdrowotnym.

Umowa cywilnoprawna dotycząca wygłoszenia wykładów, która nie przewiduje twórczego rezultatu o indywidualnym charakterze, jest umową o świadczenie usług, podlegającą przepisom o zleceniu, co determinuje obowiązek ubezpieczenia zdrowotnego.

Umowa dotycząca przygotowania i wygłoszenia wykładu, nawet jeśli uwzględnia element twórczy, nie jest umową o dzieło, gdy celem jest edukacyjne przekazanie wiedzy, a nie osiągnięcie z góry określonego, samoistnego rezultatu.

Stan niewypłacalności dłużnika, o którym mowa w art. 11 ust. 1 Prawa upadłościowego, występuje w przypadku trwałego i powtarzalnego niewykonywania co najmniej dwóch wymagalnych zobowiązań pieniężnych. Nie można uznać za niewypłacalność sytuacji wynikającej z jednostkowego niewykonania zobowiązania. Teza od Redakcji

Umowy o przeprowadzenie wykładów, seminariów lub zajęć edukacyjnych, nawet jeśli mają charakter niestandardowy i wymagają indywidualnego dostosowania do potrzeb słuchaczy, z reguły nie spełniają kryteriów umowy o dzieło i są kwalifikowane jako umowy o świadczenie usług, co skutkuje obowiązkiem ubezpieczenia zdrowotnego zgodnie z art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. e) ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej

Umowy o przeprowadzenie zajęć dydaktycznych, w których przedmiotem jest przekazanie wiedzy, nie mogą być kwalifikowane jako umowy o dzieło w rozumieniu art. 627 Kodeksu cywilnego, gdyż nie dają z góry określonego i zindywidualizowanego rezultatu. Stanowią one umowy o świadczenie usług, do których mają zastosowanie przepisy dotyczące zlecenia, co wiąże się z obowiązkiem ubezpieczeniowym wynikającym

Umowa polegająca na wygłoszeniu wykładu, która nie spełnia kryteriów dzieła naukowego i opiera się na przekazywaniu wiedzy, jest umową o świadczenie usług i podlega obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego, zgodnie z art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. e) ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.

Umowy dotyczące przeprowadzania wykładów, nawet gdy mają charakter autorski, zasadniczo nie mogą być kwalifikowane jako umowy o dzieło, lecz jako umowy o świadczenie usług, gdyż ich przedmiotem jest staranne działanie, a nie osiągnięcie indywidualnego, konkretnego rezultatu.

Umowy dotyczące przeprowadzenia wykładów, których celem jest przekazanie wiedzy, a nie osiągnięcie określonego, samoistnego rezultatu, należy kwalifikować jako umowy o świadczenie usług i podlegają one obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego na podstawie przepisów dotyczących zlecenia.

Zgodnie z wykładnią art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, związek nieruchomości z działalnością gospodarczą nie ogranicza się wyłącznie do jej posiadania przez przedsiębiorcę. Kluczowe znaczenie ma również możliwość faktycznego lub potencjalnego wykorzystania nieruchomości w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, nawet jeśli aktualnie nie jest ona bezpośrednio użytkowana

Dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków mają walor dokumentu urzędowego, o którym mowa w art. 194 Ordynacji podatkowej, stanowią więc dowód tego, co zostało w nich urzędowo stwierdzone. Ewentualna niezgodność treści księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym może zostać usunięta w postępowaniu wieczystoksięgowym. Taka możliwość nie zachodzi w postępowaniu podatkowym. Teza od Redakcji

Decyzja administracyjna o odmowie ustalenia warunków zabudowy, nawet w przypadku inwestycji już zrealizowanej, nie narusza rażąco prawa, o ile została wydana w oparciu o prawidłowo zebrany materiał dowodowy i z zachowaniem wymogów przepisów o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Rażące naruszenie prawa w rozumieniu art. 156 § 1 pkt 2 K.p.a. nie może być interpretowane rozszerzająco i dotyczy

Decyzja o warunkach zabudowy powinna być wydana na podstawie prawidłowo sporządzonej analizy urbanistyczno-architektonicznej, spełniającej warunki określone w art. 61 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, a przepisy rozporządzenia dotyczące warunków technicznych są hetyczne dopiero na etapie zatwierdzania projektu budowlanego.