Przesłanką dokonania zabezpieczenia, o którym mowa w art. 33 § 1 Ordynacji podatkowej, jest uzasadniona obawa, że zobowiązanie nie zostanie wykonane. Podstawowym celem takiego zabezpieczenia jest ochrona przyszłych interesów wierzyciela publicznoprawnego oraz umożliwienie późniejszego skutecznego wyegzekwowania zobowiązań podatkowych.

Na mocy art. 494 § 1 i 2 KSH, przy połączeniu spółek, prawa i obowiązki, w tym zezwolenia, przechodzą na spółkę przejmującą, chyba że przepisy specjalne stanowią inaczej. Przy zmianie zezwolenia na aptekę, połączenie spółek nie przeszkadza w sukcesji zezwoleń, a wnioski o zmianę powinny być rozpatrywane zgodnie z obecną sytuacją prawną i faktyczną.

Ulga inwestycyjna w podatku rolnym przysługuje na budowę lub modernizację budynków inwentarskich, z tym zastrzeżeniem, że pojęcie 'budynek' należy rozumieć zgodnie z definicją zawartą w Prawie budowlanym, a inwestycji dokonanej w 'obiekty służące ochronie środowiska' w rozumieniu odpowiednich przepisów dotyczących ochrony środowiska.

W sytuacji wystąpienia uzasadnionych obaw co do utrudnienia lub udaremnienia egzekucji należności podatkowych w przyszłości, organy podatkowe mają prawo do zastosowania procedury zabezpieczającej, nawet na podstawie nieostatecznej decyzji dotyczącej wymiaru podatku. Zabezpieczenie to ma na celu zapewnienie skuteczności przyszłej egzekucji i jest dopuszczalne zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa

Informacja publiczna, uznawana za informację przetworzoną, wymaga wykazania przez wnioskodawcę szczególnej istotności dostępu do niej dla interesu publicznego, a nie samych interesów indywidualnych czy komercyjnych podmiotu wnioskującego.

Prawo do świadczenia wychowawczego przysługuje od miesiąca złożenia wniosku, gdy brak dokumentu wymagany przepisami wynika z opóźnienia organu, a nie z winy wnioskodawcy.

Odpowiedzialność członka zarządu za zobowiązania podatkowe spółki, określona w art. 116 § 1 pkt 2 ordynacji podatkowej, nie jest uwarunkowana od wyniku postępowania sądowego toczącego się wobec innej spółki. Niezależnie od możliwości zaspokojenia wierzytelności spółki w przyszłości, członek zarządu musi wykazać istnienie realnego mienia spółki, z którego egzekucja umożliwi zaspokojenie zaległości podatkowych