Brak spełnienia któregoś z kryteriów wskazanych w art. 8a ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy zaopatrzeniowej nie wyłącza automatycznie spełnienia przesłanki "szczególnie uzasadnionych przypadków", lecz wymaga zbadania, czy służba określonej osoby, mimo że nie była "krótkotrwałą służbą przed dniem 31 lipca 1990 r.", bądź nie charakteryzowała się "rzetelnym wykonywaniem zadań i obowiązków po dniu 12 września 1989

Zgodnie z wynikającą z treści art. 8a ustawy zaopatrzeniowej normą materialnoprawną, organ badając czy zostały spełnione wynikające z niej przesłanki powinien przede wszystkim zbadać, czy zachodzi szczególnie uzasadniony przypadek, a pomocniczą rolę w ustaleniu czy zachodzi szczególnie uzasadniony przypadek pełnią dwa kryteria, tj. kryterium krótkotrwałej służby oraz kryterium rzetelnego wykonywania

Zgodnie z art. 179 ust. 8 i 9 p.s.w., organy decydujące o przyznaniu stypendium socjalnego mają obowiązek żądać od aplikującego stosownego zaświadczenia z ośrodka pomocy społecznej oraz złożenia wyjaśnień dotyczących sytuacji dochodowej i majątkowej aplikującego oraz jego rodziny, w celu ustalenia stanu faktycznego pod kątem przesłanki "trudna sytuacja materialna". Przepisy te stanowią podstawę do

Nietezowane

"Pełnienie obowiązków członka zarządu", o którym mowa w art. 116 § 2 o.p., nie musi oznaczać faktycznego wykonywania tych obowiązków. Przy ocenie odpowiedzialności członka zarządu za zaległości podatkowe spółki nie ma znaczenia ani kwestia podziału zadań między członkami zarządu, ani też niezajmowanie się przez jednego członka zarządu sprawami spółki. Tego typu okoliczności nie stanowią przesłanki

Przepis art. 2 ust. 2 pkt 3 Prawa budowlanego należy rozumieć w ten sposób, że między omawianymi aktami prawnymi zachodzi relacja współstosowania ustaw, w tym znaczeniu, że do obiektów budowlanych (robót budowlanych) objętych ustawą o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami stosuje się zarówno przepisy tej ustawy, jak i przepisy Prawa budowlanego.

Art. 115 i nast. u.p.e.a. stanowią w istocie samodzielną regulację, która niejako "odpowiada" przepisom art. 1025 i 1026 k.p.c. Istotne jest przy tym dostrzeżenie, że przepisy te mają zastosowanie do egzekucji prowadzonych w oparciu o inne reżimy prawne (ustawy procesowe) i nie mogą być stosowane zamiennie, czy też odpowiednio.