Bezprzedmiotowość decyzji należy wiązać nie ze zmianą przepisów prawa a ze zdarzeniami, które powodują niemożliwość wykonania decyzji. Unormowanie zatem zawarte w art. 162 § 1 pkt 1 k.p.a. nie może być narzędziem prowadzącym do utraty mocy decyzji administracyjnej (w tym przypadku decyzji dekretowej) tylko z tego powodu, że skarżący nie zgadzają się zawartym w niej rozstrzygnięciem.

Warunkiem wszczęcia przez organ (wójta, burmistrza lub prezydenta miasta) postępowania na podstawie art. 6ka ust. 2 u.c.p.g., a następnie wydania decyzji, o której mowa w art. 6ka ust. 3 u.c.p.g. jest m.in. powiadomienie przez podmiot dokonujący odbioru odpadów komunalnych właściciela nieruchomości o niedopełnieniu obowiązku selektywnego zbierania odpadów komunalnych.

Nie do zaakceptowania byłoby przyjęcie takiej interpretacji art. 2 ust. 3 u.c.p.g., według której uznaje się, że osoby sprawujące zarząd nieruchomościami wspólnymi na podstawie umowy lub uchwały współwłaścicieli nieruchomości podlegają obowiązkom określonym w ustawie o utrzymaniu porządku i czystości w gminach, natomiast nie podlegają im osoby prawne, tj. spółdzielnie mieszkaniowe, sprawujące zarząd

Przejęcie nieruchomości na własność Państwa, wobec braku faktycznego władania przez właściciela oraz prawidłowej identyfikacji przedmiotu przejęcia, nie stanowi rażącego naruszenia prawa, a decyzja stwierdzająca nieważność orzeczenia powinna uwzględniać prawne i faktyczne okoliczności sytuacji miarodajne dla daty jej wydania.