Wydanie decyzji zatwierdzającej projekt budowlany i udzielającej pozwolenia na budowę jest następstwem nie tylko złożenia wymaganych przez prawo dokumentów, ale też stwierdzenia przez organ, na ich podstawie, że zachodzą wynikające z prawa materialnego przesłanki do uwzględnienia wniosku o wydanie pozwolenia na budowę (art. 35 Prawa budowlanego).

Przepis art. 35 ust. 1 pkt 1 p.b. jest podstawą sformułowania zasady prymatu planu miejscowego przed decyzją o warunkach zabudowy, przy czym hierarchiczna wyższość planu miejscowego nad decyzją o warunkach zabudowy uzasadniona jest także tym, iż plan zawiera przepisy powszechnie obowiązujące. Unormowanie to stanowi podstawę rozstrzygnięcia konfliktu pomiędzy ustaleniami planu i decyzją o warunkach

Brak spełnienia któregoś z kryteriów wskazanych w art. 8a ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy zaopatrzeniowej nie wyłącza automatycznie spełnienia przesłanki "szczególnie uzasadnionych przypadków", lecz wymaga zbadania, czy służba określonej osoby, mimo że nie była "krótkotrwałą służbą przed dniem 31 lipca 1990 r.", bądź nie charakteryzowała się "rzetelnym wykonywaniem zadań i obowiązków po dniu 12 września 1989

Wniosek o wydanie pozwolenia na budowę powinien być kompletny, przy czym kompletność projektu budowlanego badana jest przez organ architektoniczno-budowlany na dzień wydania decyzji. Organ administracyjny co do zasady orzeka uwzględniając stan faktyczny i prawny istniejący w dacie podejmowania rozstrzygnięcia. Jeżeli więc w dacie orzekania jakiekolwiek opinie czy uzgodnienia do projektu budowlanego

Otrzymanie nieoprocentowanej pożyczki stanowi nieodpłatne świadczenie, z tytułu którego należy ustalić przychód dla pożyczkobiorcy. Dotyczy to także sytuacji, w której pożyczkobiorcą jest spółka niebędąca podatnikiem CIT, a pożyczkodawcą jest będący podatnikiem CIT wspólnik tej spółki.

Uniknięcie odpowiedzialności karnej nie może zostać uznane za interes prawny w postępowaniu administracyjnym.