Podatnik może określić podstawę opodatkowania budowli podatkiem od nieruchomości na podstawie jej wartości rynkowej. Taka możliwość występuje tylko pod warunkiem że budowla ta nie stanowiła i nie stanowi odrębnego środka trwałego ujawnionego w ewidencji środków trwałych podatnika, od którego podatnik dokonywał lub dokonuje odpisów amortyzacyjnych.

Badanie legalności planu miejscowego nie polega tylko na ocenie zgodności z wybranymi częściami studium, które odnoszą się do głównych funkcji danego terenu, ale powinno zostać dokonane także przez porównanie pozostałych części studium. Dopiero łączne przeprowadzenie badania zgodności postanowień planu ze studium w wyżej wskazanym zakresie decyduje o zachowaniu wymogu, o którym mowa w art. 15 ust.

Obowiązek określenia w planie miejscowym parametrów wskazanych w art. 15 ust. 2 pkt 6 u.p.z.p. jest wprawdzie bezwzględny, jednak pozostaje uzależniony od warunków faktycznych panujących w terenie.

Sprawa w trybie art. 36a ustawy Prawo budowlane w przedmiocie wydania decyzji o zmianie pozwolenia na budowę, jest wszczynana w pierwszej instancji, w sprawie nowej w stosunku do rozstrzygniętej w udzielonym wcześniej pozwoleniu na budowę, przez organ administracji architektoniczno-budowlanej.

Jeżeli jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej tworzona jest przez podatnika, o którym mowa w art. 1 ust. 1 u.p.d.o.p., to do uznania jej za odrębnego podatnika konieczne jest jej odpowiednie wydzielenie (wyodrębnienie) ze struktur założyciela oraz przyznanie jej w zakresie organizacyjnym, cywilnoprawnym i finansowym takich funkcji i kompetencji, aby jednostka taka mogła samodzielnie