Prawo do odliczenia podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1 i 2 u.p.t.u. wiąże się z otrzymaniem faktury, która dokumentuje rzeczywisty obrót gospodarczy. Celem bowiem faktury jest dokumentowanie zaistniałych zdarzeń gospodarczych. Faktura powinna więc odzwierciedlać zdarzenie gospodarcze zarówno pod względem przedmiotowym jak i podmiotowym.

Dopóki w obrocie prawnym pozostaje ostateczna decyzja celna, ustalenia z niej wynikające, świadczące zarówno o istnieniu obowiązku celnego po stronie określonego podmiotu, jak i o wysokości kwoty długu celnego, są wiążące w sprawie podatku od towarów i usług. Organy podatkowe nie mają kompetencji do czynienia ustaleń w przedmiocie długu celnego, a które to ustalenia wyznaczają zarówno podatników podatku

Do uznania wydatku za koszt uzyskania przychodów niezbędne jest nie tylko zaistnienie konkretnego zdarzenia gospodarczego polegającego na zakupie towaru lub usługi u konkretnego wykonawcy (wskazanego w fakturze) za konkretną cenę, ale i odpowiednie udokumentowanie tej operacji. Nie wystarczy wykazanie, że podatnik mógł gdziekolwiek nabyć tego rodzaju towar lub usługę na potrzeby prowadzonej działalności

Warunkiem wydania interpretacji indywidualnej jest to, aby przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego pozwalał na udzielenie odpowiedzi na pytanie, a zadane pytanie było precyzyjne, co wynika z art. 14b § 3 O.p. Jeżeli warunek ten nie zostanie spełniony, organ nie ma możliwości zrealizowania dyspozycji zawartej w art. 14c § 1 O.p. Nie można bowiem od organu wymagać aby ustosunkował się do niejasnego