W judykaturze jednolicie utrwaliło się stanowisko, że decyzja w przedmiocie wywłaszczenia podjęta w postępowaniu, przed wszczęciem którego ubiegający się o wywłaszczenie nie wystąpił o dobrowolne odstąpienie nieruchomości, narusza prawo w stopniu rażącym.

Natomiast szczegółowe kwestie dotyczące merytorycznej prawidłowości operatu w aspekcie metodologicznym, oceny w świetle wiedzy specjalistycznej zwłaszcza standardów wyceny nieruchomości, jakimi posługują się rzeczoznawcy nie podlegają bezpośredniej kontroli organów czy sądów administracyjnych. Wynika z tego, że ocenie organu administracji ani sądu administracyjnego, nie może wprost podlegać prawidłowość

Prawo ubiegania się o zasiłek wywodzi się z obowiązku alimentacyjnego, do której art. 16a ust. 1 ustawy wprost się odwołuje, nie przewidując żadnego rozwiązania odmiennego, pozwalającego odstąpić od kodeksowej kolejności zobowiązanych, umożliwiającego przyznanie świadczenia osobie spokrewnionej w dalszym stopniu.

Decydujące znaczenie ma data, w której istnieje faktyczna możliwość korzystania z wybudowanego urządzenia, oznaczałoby zbędność regulacji zawartej w art. 148b ust. 1 u.g.n., co byłoby sprzeczne z założeniem racjonalności ustawodawcy, którego to założenia nie należy podważać.

W orzecznictwie, przede wszystkim Trybunału Konstytucyjnego utrwalone jest stanowisko, że z wyrażonej w art. 32 Konstytucji zasady równości wynika nakaz równego, czyli jednakowego traktowania wszystkich adresatów norm prawnych charakteryzujących się w takim samym stopniu tą samą, relewantną cechą. Równe traktowanie oznacza traktowanie według jednakowej miary, bez zróżnicowań dyskryminujących i faworyzujących

W świetle ustawowej definicji posiadania samoistnego jest ono stanem faktycznym przejawiającym się we władztwie nad rzeczą oraz wolą władania nią dla siebie. Pierwszy z elementów budujących samoistne posiadania występuje wówczas, gdy dana osoba znajduje się w sytuacji pozwalającej na korzystanie z rzeczy w taki sposób, w jaki mogą to czynić osoby, którym przysługuje do rzeczy prawo własności. Wola

Pojęcie "bytowanie" jest co do zasady utożsamiane z zachowywaniem życia w sposób pozwalający na prawidłowy rozwój fizyczny i psychiczny. Niezbędna potrzeba bytowa to potrzeba uzasadniona tylko podstawowym katalogiem dóbr zasługujących na ochronę, zadość której czyni zaspokojenie jej w minimalnym standardzie.

W przepisie art. 5 ust. 4 u.p.o.l. ustawodawca wprowadza dodatkową podstawę do różnicowania stawek podatkowych dla budynków lub ich części z wyłączeniem budynków mieszkalnych wraz z wprowadzeniem dodatkowego "przykładowego" kryterium różnicowania, co odnosi także do budowli. Tym kryterium jest rodzaj prowadzonej działalności

Ustawodawca w art. 14 ust. 2 pkt 17 lit. b u.p.d.o.f. nakazuje traktowanie zbycia majątku uzyskanego przez wspólnika spółki osobowej w związku z likwidacją tej spółki, jako przychodu z działalności gospodarczej.

Będące współwłaścicielami przedmiotu opodatkowania osoby fizyczne składają informacje o obiektach i nieruchomościach i na tej podstawie organ podatkowy wymierza im podatek od nieruchomości. Decyzja wydana w stosunku do takich osób jest decyzją ustalającą, do której znajdują zastosowanie przepisy art. 68 o.p.

Nie jest prawidłowy pogląd, zgodnie z którym organ wydający interpretację nie musi, wobec regulacji art. 14c § 1 i 2 o.p. odnosić się w zakresie dokonywanej oceny prawnej do rozstrzygnięć, na które występujący o interpretację się powołał.

Zawieszenie postępowania ma znaczenie dla oceny tego, czy organ pozostaje w bezczynności, jeżeli zważyć, że bieg postępowania podlega wstrzymaniu w tym sensie, iż organ nie podejmuje w tym czasie czynności zmierzających do załatwienia sprawy. Sąd rozpoznając skargę na bezczynność organu nie może uchylić się od odpowiedzi na pytanie o to, czy zawieszenie postępowania administracyjnego było uzasadnione

Wyjaśnić należy, że prawo żołnierza zawodowego do świadczenia mieszkaniowego stanowi pochodną uprawnienia podstawowego jakim jest prawo do zakwaterowania. Zgodnie bowiem z art. 21 ust. 1 i 2 ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych RP żołnierzowi zawodowemu od dnia wyznaczenia na pierwsze stanowisko służbowe do dnia zwolnienia z czynnej służby wojskowej przysługuje prawo do zakwaterowania na czas pełnienia