Zarówno roboty budowlane polegające na remoncie istniejących obiektów budowlanych, jak i na odbudowie mają dwie wspólne cechy: prowadzą do odtworzenia stanu pierwotnego obiektu i są realizowane przy użyciu wyrobów budowlanych innych, niż użyto w stanie pierwotnym.

Zameldowanie jest tylko czynnością rejestracyjną potwierdzającą fakt przebywania danej osoby pod określonym adresem. Organy administracji publicznej rozpoznające niniejszą sprawę nie były uprawnione do rozstrzygania kwestii własności przedmiotowej nieruchomości.

Jeżeli dorosły domownik nie odmawia przyjęcia przesyłki, to tym samym zobowiązuje się do doręczenia przesyłki adresatowi. Dla porządku wypada nadmienić, że analogiczne poglądy prezentowane były w orzecznictwie.

Terminy ustawowe wyznaczone dla stron nie mogą być przez organ prowadzący postępowanie ani skracane ani przedłużane. Zachowanie ustawowego terminu jest warunkiem skuteczności czynności procesowej dokonanej przez stronę. Uchybienie ustawowego terminu powoduje zatem bezskuteczność czynności procesowej dokonanej przez stronę. Od negatywnych skutków uchybienia terminu ustawowego strona może bronić się

Za remont nie mogą zostać uznane roboty budowlane polegające na rozbiórce istniejącego obiektu budowlanego i budowie obiektu nowego, nawet jeśli budowa polega na odbudowie obiektu istniejącego z ewentualnym wykorzystaniem materiałów pozostałych po rozbiórce obiektu dotychczasowego. Aby można było mówić o remoncie obiektu budowlanego musi bowiem istnieć remontowany obiekt, dlatego też przy remoncie

Postępowanie kasacyjne powinno polegać na pogłębionej polemice z ustaleniami wojewódzkiego sądu administracyjnego. Sąd kasacyjny nie może w tym zakresie "wyręczać" profesjonalisty i samemu badać ewentualne uchybienia sądu I instancji, ponieważ w ten sposób podważono byłoby sens przymusu adwokacko-radcowskiego przy sporządzaniu i wnoszeniu skargi kasacyjnej.

W rezultacie, przyjmuje się, że pojęcie "przewlekłość postępowania" obejmuje opieszałe, niesprawne i nieskuteczne działanie organu, w sytuacji, gdy sprawa mogła być załatwiona w terminie krótszym. Oznacza to, że aby można było stwierdzić, iż postępowanie organu jest dotknięte przewlekłością jego prowadzenia Sąd dokonuje oceny czynności procesowych, analizy faktów i okoliczności zależnych od działania

Badając oświadczenia, organ podatkowy musi więc rozważać, jaki jest skutek konkretnego braku formalnego i dyskwalifikować tylko te oświadczenia, których braki skutkują niemożliwością identyfikacji nabywcy lub transakcji.

W stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2015 r., w sytuacji gdy postępowanie kontrolne w zakresie podatku od towarów i usług było prowadzone w stosunku do spółki cywilnej, jako strony tego postępowania, niedopuszczalne było nałożenie kary porządkowej na podstawie art. 262 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, ze zm.) na wspólnika tej spółki, z tytułu

Z uwagi na zasadę prawdy obiektywnej oraz pogłębiania zaufania obywateli do organów państwa nie należy dopuszczać do sytuacji, w której mogłyby występować wątpliwości co do bezstronności zainteresowania w rozstrzygnięciu sprawy zarówno pracowników organu administracji jak i samego organu orzekającego w konkretnej sprawie.

Przez ograniczenie możliwości zagospodarowania działki sąsiedniej należy rozumieć także utrudnienia w korzystaniu z nieruchomości zgodnie z jej przeznaczeniem. Tak przymiot strony właściciela nieruchomości sąsiedniej w stosunku do działki inwestora może wynikać również z ochrony przysługującemu mu prawa własności.

Sąd nie jest uprawniony do samodzielnego dokonywania konkretyzacji zarzutów skargi kasacyjnej, a upoważniony jest do oceny zaskarżonego orzeczenia wyłącznie w granicach przedstawionych we wniesionej skardze kasacyjnej.

Podkreślić należy, iż niewątpliwie ciążący na organach obowiązek wyczerpującego zebrania i rozpatrzenia całego materiału dowodowego, celem dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy dotyczy jedynie tych okoliczności, które są w świetle przepisów prawa materialnego istotne prawnie, a nie wszelkich okoliczności podnoszonych przez stronę postępowania.

Podkreślić również trzeba, że decyzję o stwierdzeniu choroby zawodowej albo decyzję o braku podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej wydaje się na podstawie materiału dowodowego, a w szczególności danych zawartych w orzeczeniu lekarskim oraz formularzu oceny narażenia zawodowego pracownika lub byłego pracownika.