Przyznanie danemu podmiotowi statusu strony w postępowaniu administracyjnym stanowi podstawę do ochrony jego interesów. Nie ulega wątpliwości, że interes prawny stanowiący podstawę przyznania legitymacji strony w postępowaniu administracyjnym jest kategorią materialnoprawną, a kategoria tych przepisów jest różnorodna i sięga różnych dziedzin prawa.

Naczelny Sąd Administracyjny stanął na stanowisku, że w prawie administracyjnym obowiązuje zharmonizowana z Konstytucją PRL zasada ogólna, w myśl której wszelkie ograniczenia obywateli w zachowaniach zgodnych z ich wolą mogą wynikać wyłącznie z przepisów prawa. Organ administracji zatem, wydając decyzję, nie może ani nałożyć na obywatela obowiązku, ani odmówić mu przyznania uprawnienia, jeżeli nie

W myśl art. 174 p.p.s.a. skargę kasacyjną można oprzeć na następujących podstawach naruszeniu prawa materialnego przez błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie, naruszeniu przepisów postępowania, jeżeli uchybienie to mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Naczelny Sąd Administracyjny jest związany podstawami skargi kasacyjnej, co wymaga prawidłowego ich określenia w samej skardze.

Jak przyjmuje judykatura, "nie ma możliwości skutecznego powołania się na zarzut wadliwego zastosowania prawa materialnego w sytuacji, gdy nie zakwestionowano równocześnie ustaleń faktycznych, na których oparto skarżone rozstrzygnięcie. Jest to konsekwencją faktu, że błędne zastosowanie (bądź niezastosowanie) przepisów materialnoprawnych zasadniczo każdorazowo pozostaje w ścisłym związku z ustaleniami

Skoro w art. 59 § 1 pkt 3 u.p.e.a. jest mowa tylko o treści obowiązku podlegającego egzekucji, to wobec tego, błędy w tytule wykonawczym, dotyczące podstawy prawnej tego obowiązku, nie są objęte przesłanką umorzenia postępowania egzekucyjnego.

Przyjmuje się, że kryterium interesu prawnego musi dotyczyć interesu prawnego jednostki, który musi być własny, indywidualny i oparty o konkretny przepis prawa powszechnie obowiązującego.

Bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania o charakterze rażącego naruszenia prawa ma miejsce wówczas, gdy w sposób jednoznaczny i znaczący doszło do przekroczenia terminów określonych przepisami prawa na dokonanie danej czynności, a zarazem nie zachodzą okoliczności ekskulpujące tę bezczynność organu.

Dla zawieszenia biegu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego konieczna jest świadomość podatnika, że nastąpiło zdarzenie, które w ten właśnie sposób wpływa na bieg terminu obciążającego go zobowiązania. Nie jest konieczne, by przed upływem terminu przedawnienia podatnikowi ogłoszono postanowienie o przedstawieniu zarzutów, tj. by postępowanie karne/karnoskarbowe przekształciło się w fazę in

W orzecznictwie sądów administracyjnych, w tym także i Naczelnego Sądu Administracyjnego, istnieją dwa poglądy co do sposobu załatwienia sprawy, której przedmiotem jest wydanie nakazu rozbiórki w trybie art. 48 ust. 1 Prawa budowlanego, jeżeli w trakcie postępowania administracyjnego okaże się, że nie ma podstaw do wydania nakazującej rozbiórkę ani też decyzji legalizującej samowolę budowlaną. Według

Z przepisu art. 58 § 1 k.p.a. może korzystać wyłącznie strona, której organ doręczył decyzję i która z przyczyn od siebie niezależnych nie mogła wnieść odwołania w ustawowym terminie. Pogląd ten jest utrwalony w orzecznictwie sądów administracyjnych i w doktrynie.

Ocenę naruszenia przepisów postępowania należy poprzedzić stwierdzeniem, że o ich skuteczności nie decyduje każde uchybienie, lecz jedynie takie, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Wpływ, czyli istnienie związku przyczynowego pomiędzy uchybieniem procesowym stanowiącym przedmiot zarzutu środka prawnego, a wydanym w sprawie orzeczeniem sądu administracyjnego I instancji, który to związek