Podzielić należy pogląd doktryny w kwestii istoty działania zasady wyważania przeciwstawnych interesów, w tym stanowisko podkreślające dwa elementy tej zasady: wyważanie wartości interesów i rezultat wyważenia.

Błędne zastosowanie danego przepisu polega na błędzie w subsumcji, co wyraża się tym, iż stan faktyczny ustalony w sprawie błędnie uznano za odpowiadający stanowi hipotetycznemu przewidzianemu w normie prawnej albo że ustalonego stanu faktycznego błędnie nie «podciągnięto» pod hipotezę określonej normy prawnej. Błędne zastosowanie (bądź niezastosowanie) przepisów materialnoprawnych pozostaje w związku

Prawidłowo skonstruowana skarga kasacyjna powinna zawierać nie tylko przytoczenie podstaw kasacyjnych, ale i ich uzasadnienie. Warunek ten jest spełniony gdy skarga kasacyjna wskazuje konkretny przepis prawa, który zdaniem jej autora został naruszony oraz wskazuje na czym naruszenie polegało. Brak uzasadnienia zarzutu naruszenia konkretnego przepisu prawa powoduje, że zarzut nie poddaje się kontroli

Na wstępie podkreślenia wymaga, że Naczelny Sąd Administracyjny w składzie orzekającym aprobuje w pełni pogląd wyrażony przez ten Sąd w orzecznictwie, że badanie podobieństwa znaków towarowych nie należy do sfery prawa materialnego, które określa jedynie skutki ustaleń dowodowych i ocen w postaci niedopuszczalności rejestracji znaków w razie zaistnienia określonych przesłanek. O podobieństwie znaków

W orzecznictwie początkowo rygorystycznie przyjmowano, że oświadczenie, aby mogło być podstawą stosowania preferencyjnej stawki podatku akcyzowego, musiało bezwzględnie zawierać wszystkie dane wymagane przepisami prawa, a zarazem musiało być rzetelne, tj. zawierać dane zgodne z rzeczywistością.

W orzecznictwie prezentowany jest pogląd, że wadliwość uzasadnienia wyroku może stanowić przedmiot skutecznego zarzutu kasacyjnego z art. 141 § 4 p.p.s.a. w sytuacji, gdy sporządzone jest ono w taki sposób, że niemożliwa jest kontrola instancyjna zaskarżonego wyroku. Funkcja uzasadnienia wyroku wyraża się i w tym, że jego adresatem, oprócz stron, jest także Naczelny Sąd Administracyjny. Tworzy to po

Stwierdzić należy, że przepisy art. 64c § 3 i 7 u.p.e.a. nie są przepisami prawa materialnego, gdyż nie stanowią normatywnego źródła uprawnień lub obowiązków stron stosunku administracyjnoprawnego. Dotyczą procesowych reguł ponoszenia kosztów administracyjnego postępowania egzekucyjnego. To, iż mogą być one uwarunkowane zdarzeniami materialnoprawnymi nie zmienia ich charakteru.

Domniemanie doręczenia w trybie art. 43 K.p.a. może być wzruszone przez adresata pisma, ale nie jest wystarczające tylko to, że na pokwitowaniu doręczenia nie ma adnotacji, że osoba, której pismo doręczono zobowiązała się oddać pismo adresatowi.

Opodatkowanie preferencyjnie nabywanych akcji już w momencie ich nabycia nie wyłączy spod opodatkowania sprzedaży akcji. Nie ulega bowiem wątpliwości, że osoby uczestniczące w programie motywacyjnym, w sytuacji sprzedaży akcji uzyskają przychody z kapitałów pieniężnych i będą zobowiązane do określenia podstawy opodatkowania, jaką jest różnica pomiędzy kwotą uzyskaną ze sprzedaży a kwotą, po jakiej

Przepisami prawa procesowego są wszak normy instrumentalne, określające drogę i sposób dochodzenia uprawnień wynikających z norm materialnoprawnych, służące realizacji obowiązków i uprawnień określonych normami prawa materialnego.

Interes prawny, który został naruszony uchwałą, wcale nie musi się łączyć z prawem własności istniejącym w dacie wejścia w życie uchwały, lecz może wynikać z następstwa prawnego.

Należy w związku z tym podkreślić, że zarzutami naruszenia prawa materialnego, nie można podważać dokonanych w sprawie ustaleń faktycznych, albowiem podważenie tego stanu faktycznego może być ewentualnie osiągnięte wyłącznie w ramach podstawy kasacyjnej jakim jest naruszenie przepisów postępowania.

Podkreślić również należy, że zarzut naruszenia prawa winien być przedstawiony wyraźnie, poprzez wskazanie konkretnego przepisu prawa, gdyż Naczelny Sąd Administracyjny nie jest uprawniony do precyzowania za Skarżącą zarzutów skargi kasacyjnej.

Zasadą jest, że opodatkowaniu stawką właściwą dla budynków związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej podlegają wszystkie budynki będące w posiadaniu przedsiębiorcy, za wyjątkiem jednak znajdujących się w posiadaniu przedsiębiorcy budynków mieszkalnych, chyba, że budynki te lub ich części są zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej.

Zasada ochrony zaufania do państwa i stanowionego przez nie prawa wymaga, żeby podatnik nie tylko wiedział, że jego zobowiązanie podatkowe nie przedawniło się z upływem ustawowego terminu, ale także znał przyczynę takiego stanu rzeczy, tzn. miał świadomość, że jest to wynikiem wszczęcia, sprecyzowanego pod względem przedmiotowym, postępowania karnego skarbowego, wiążącego się z niewykonaniem konkretnego

Z treści art. 154 § 1 p.p.s.a. wynika, że grzywna stanowi w istocie karę za ignorowanie przez organy administracji publicznej wyroków sądowych. Ma zarówno charakter represyjny, jak i prewencyjny a jej celem jest zdyscyplinowanie organów administracji do wykonania w sposób zgodny z prawem wyroków sądów administracyjnych. Ustalenie wysokości wymierzonej grzywny pozostawione zostało miarkowaniu sądu,

Podstawową cechą nieodpłatnego świadczenia jest to, że otrzymujący przysporzenie nie jest zobowiązany do jakiegokolwiek świadczenia wzajemnego. Aby dane świadczenie mogło być uznane za świadczenie nieodpłatne, konieczne jest, by polegało ono wyłącznie na jednostronnym przysporzeniu po stronie podmiotu, który świadczenie to uzyskał.

Opodatkowanie podatkiem od nieruchomości gruntów i budynków znajdujących się w posiadaniu przedsiębiorcy nie jest uzależnione od rzeczywistego wykonywania na tych gruntach i w zlokalizowanych na nich budynkach czynności składających się na prowadzenie działalności gospodarczej. Istotne znaczenie dla wywołania określonych skutków podatkowych ma sam fakt posiadania tychże nieruchomości przez przedsiębiorcę