Podstawa wznowienia postępowania wymieniona w art. 240 § 1 pkt 8 O.p. dotyczy sytuacji, w której przepis stanowiący podstawę wydania decyzji okazał się niekonstytucyjny. Posłużenie się przez ustawodawcę zwrotem "została wydana na podstawie przepisu" nie pozostawia wątpliwości, że chodzi tu o przepisy stanowiące podstawę prawną decyzji, a więc takie, które kształtowały lub współkształtowały podjęte

Naczelny Sąd Administracyjny wskazywał, że postępowanie to ma zakres ograniczony, spełnia tylko pomocniczą rolę przy ustalaniu treści zaświadczenia, a jego przedmiotem są okoliczności wynikające z istniejących ewidencji, rejestrów i innych danych, czy też wyjaśnienie, czy dane te odnoszą się do osoby wnioskodawcy, faktów oraz stanu prawnego, którego poświadczenia domaga się zainteresowany, a także

Podsumowując stwierdzić należy, że przejściowy pobyt cudzoziemki na terytorium obcego państwa uwarunkowany zamiarem przebywania tam z małżonkiem będącym obywatelem polskim, nie uzasadnia przyjęcia, że deklarowany przez cudzoziemkę cel pobytu czasowego w Polsce jakim jest chęć przebywania z mężem nie będzie realizowany.

Tym samym wskazywane w skardze kasacyjnej uchybienie, dotyczące redakcji uzasadnienia, nie mogło stanowić podstawy uwzględnienia skargi kasacyjnej. Dla uznania podstawy z art. 174 pkt 2 P.p.s.a. za usprawiedliwioną niezbędne jest wykazanie, że zarzucona wadliwość postępowania kształtowała lub współkształtowała treść orzeczenia.

Należy podkreślić, że rozstrzygnięcie sprawy administracyjnej ma dotyczyć jej istoty, co pociąga z sobą konieczność rozpoznania jej i dokonania oceny we wszystkich zasadniczych jej aspektach. Obliguje to organy administracji do wnikliwego i wszechstronnego rozpatrzenia całego materiału dowodowego i wyjaśnienia wszystkich istotnych okoliczności sprawy. Powinno to znaleźć odzwierciedlenie w uzasadnieniu

Wejście decyzji do obrotu prawnego nie jest uzależnione od prawidłowego zgodnego z prawem doręczenia, lecz od samego dokonania czynności doręczenia, która polega na uzewnętrznieniu woli organu wobec podmiotu usytuowanego poza organem administracji i to niekoniecznie nawet wobec jej adresata.

Zaakcentować trzeba, że zasiłek celowy jest świadczeniem uznaniowym, co oznacza, że organ orzekając w konkretnej sprawie może, a nie musi przyznać wnioskowaną pomoc, oceniając sytuację wnioskodawcy. Wybór taki nie może być dowolny i musi wynikać z wszechstronnego oraz dogłębnego rozważenia wszystkich okoliczności faktycznych sprawy.

Podkreślić trzeba, że podstawowy powód, dla którego orzeczono o nakazie rozbiórki płyty do składowania obornika stanowił fakt kolidowania jej lokalizacji z przepisami obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

Zastosowanie przez organ administracji lub sąd administracyjny prawa materialnego polega na ocenie prawnej określonego stanu faktycznego. O zarzucie naruszenia prawa materialnego można więc mówić wówczas, gdy nie jest kwestionowany ustalony w sprawie stan faktyczny, tylko ocena prawna tego stanu faktycznego. Nie jest możliwe dokonanie oceny zasadności zarzutu naruszenia prawa materialnego przy jednoczesnym

W razie odroczenia utraty mocy obowiązującej przepisu, na podstawie którego zostały wydane prawomocne orzeczenie sądowe lub ostateczna decyzja administracyjna, dopuszczalność wznowienia postępowania administracyjnego lub sądowoadministracyjnego (art. 190 ust. 4 Konstytucji RP) wystąpi dopiero po upływie terminu odroczenia, jeżeli ustawodawca wcześniej nie zmieni lub nie uchyli danego przepisu.

Jeśli w skład napoju mlekowego wchodzi kawa, to jest on objęty 23-proc. podatkiem, bez względu na to, czy zawiera jej napar, czy ekstrakt.

Zasada niedziałania prawa wstecz działa natomiast w szczególnie silny sposób w tych dziedzinach, gdzie jednostka podporządkowana jest bezpośredniemu władztwu państwa. Do takich dziedzin niewątpliwie należy władztwo sprawowane przez organy administracji właściwe w zakresie ochrony środowiska. Złamanie rzeczonej zasady skutkuje naruszeniem dwóch dalszych zasad wywodzonych z klauzuli demokratycznego państwa

Uzasadniając zarzut naruszenia prawa materialnego, przez jego błędną wykładnię, wykazać należy, że sąd mylnie zrozumiał stosowany przepis prawa, natomiast uzasadniając zarzut niewłaściwego zastosowania przepisu prawa materialnego, wykazać należy, iż sąd stosując przepis popełnił błąd w subsumcji czyli, że niewłaściwie uznał, iż stan faktyczny przyjęty w sprawie odpowiada stanowi faktycznemu zawartemu

Do dnia 28 lutego 2015 r. w obrocie prawnym pozostawała regulacja art. 68 § 4 O.p., zgodnie z którą zobowiązanie z tytułu opodatkowania dochodu nieznajdującego pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów lub pochodzącego ze źródeł nieujawnionych nie powstaje, jeżeli decyzja ustalająca to zobowiązanie została doręczona po upływie 5 lat, licząc od końca roku, w którym upłynął termin do złożenia zeznania

Jedną z przykładowych przesłanek zabezpieczenia przewidzianą w art. 33 §1 O.p. jest fakt dokonywania czynności polegających na zbywaniu majątku. Przez "zbycie" należy rozumieć wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem tych czynności jak właściciel. Przykładowo wniesienie aportem do osobowej spółki prawa handlowego przedsiębiorstwa stanowiącego

Dla wywołania skutku w postaci uzyskania prawa do opodatkowania dochodu podatkiem liniowym, nie ma znaczenia wola podatnika, a wyłącznie jej przejaw w postaci pisemnego oświadczenia złożonego właściwemu organowi podatkowemu.

W orzecznictwie o rażącym naruszeniu prawa w rozumieniu art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a. decydują łącznie trzy przesłanki: oczywistość naruszenia prawa, charakter przepisu który został naruszony oraz racje ekonomiczne lub gospodarcze – skutki, które wywołuje decyzja. Oczywistość naruszenia prawa polega na rzucającej się w oczy sprzeczności pomiędzy treścią rozstrzygnięcia, a przepisem prawa stanowiącym jego