W orzecznictwie sądowoadministracyjnym wskazuje się, że na potrzebę dostrzeżenia różnicy cechującej formalną (konstrukcyjną) wadę uzasadnienia orzeczenia sądu od przypisywanej temu orzeczeniu wadliwości przejawiającej się w błędzie w wypowiedzianej przez sąd ocenie prawnej.

W postępowaniach dotyczących nieruchomości stronami postępowania są podmioty legitymujące się tytułem prawnym do nieruchomości, będącej przedmiotem postępowania. Dotyczy to zarówno postępowania zwykłego, jak i postępowań nadzwyczajnych, mających na celu wzruszenie decyzji ostatecznych. Jednak jest tak co do zasady, oczywiste są od niej wyjątki. Dotyczy to postępowań, których celem jest odzyskanie tytułu

Upomnienie, o którym mowa w art. 15 § 1 u.p.e.a. nie ma charakteru władczego. Jest czynnością wierzyciela skierowaną do zobowiązanego, zawierającą informację o możliwości dobrowolnego wykonania przez niego zobowiązania. Charakter tej czynności, wymagającej osobistego działania zobowiązanego oraz umiejscowienie jej w stadium poprzedzającym wszczęcie egzekucji, wyklucza działanie zobowiązanego za pośrednictwem

Uzasadnienie służy wyjaśnieniu powodów wydania określonej treści rozstrzygnięcia i powinno być tak sporządzone, aby umożliwiać stronom postępowania oraz sądowi kasacyjnemu, na wypadek wniesienia skargi kasacyjnej, prześledzenie rozumowania sądu, które do tego doprowadziło.

Błędna wykładnia przepisu prawa przejawia się w nieprawidłowym zrekonstruowaniu normy prawnej z konkretnego przepisu (przepisów) polegającym na mylnym zrozumieniu jej treści lub znaczenia albo na niezrozumieniu intencji prawodawcy, bądź też zastosowaniu normy nieobowiązującej. Natomiast niewłaściwe zastosowanie przepisu prawa to dokonanie wadliwej subsumcji przepisu do ustalonego stanu faktycznego,

Homologacja pojazdu stanowi jedynie sprawdzenie, zbadanie czy dany typ pojazdu odpowiada określonym wymaganiom, istotnym z punktu widzenia bezpieczeństwa ruchu drogowego i stanowi potwierdzenie pewnych cech i właściwości pojazdu, nie może zaś tych cech i właściwości kreować.

W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego i Sądu Najwyższego powszechnie przyjmuje się, że rażące naruszenie prawa to takie naruszenie, które z uwagi na wywołane skutki jest jednoznaczne w znaczeniu wadliwości rozstrzygnięcia oraz tylko takie naruszenie, w wyniku którego powstają skutki niemożliwe do zaakceptowania z punktu widzenia wymagań praworządności. W konsekwencji stwierdzenie nieważności

Wystąpienie szkodliwych czynników nie musi być zawinione przez pracodawcę i nie musi wynikać z przekroczenia dopuszczalnych norm, wystarczy wystąpienie w środowisku pracy czynnika, który jest szkodliwy choćby dla jednego pracownika ze względu na jego osobniczą wrażliwość.

Zarówno w orzecznictwie jak i w nauce prawa administracyjnego nie budzi wątpliwości, że organ współdziałający w wydaniu aktu administracyjnego nie może być jednocześnie stroną postępowania administracyjnego.