Prawo do rekompensaty przyznaje się jako całość za utratę konkretnego mienia wszystkim uprawnionym, którzy spełniają wymogi ustawowe. Jest to prawo wspólne dla wszystkich uprawnionych. W przypadku wielu uprawnionych, których wnioski są zasadne, każdy z nich otrzymuje stosowną część (według udziału we współwłasności lub udziału spadkowego), a nie oddzielne prawo do rekompensaty.

Zgodnie z utrwalonym od szeregu lat orzecznictwem sądowoadministracyjnym, prowadzenie postępowania z udziałem osoby nieżyjącej a także wydanie w stosunku do niej decyzji administracyjnej dowodzi, że decyzja taka została wydana z rażącym naruszeniem prawa.

Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem sądowadministarcyjnym, wnioski urzędów likwidacyjnych zgłaszane do organów właściwych do ich rozpatrzenia, niemające żadnego oparcia w wyrażonej przez właścicieli zgodzie na takie działania, nie mogą wywoływać skutków określonych w art. 7 ust. 1 i 2 dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m. st. Warszawy.

Rozstrzygnięcie "w granicach danej sprawy" oznacza, że sąd nie może uczynić przedmiotem rozpoznania legalności innej sprawy administracyjnej, niż ta, w której wniesiono skargę. Określenie "w granicach danej sprawy" wskazuje, że chodzi o sprawę administracyjną w znaczeniu materialnym, na którą składają się elementy podmiotowe i przedmiotowe. Tożsamość elementów podmiotowych to tożsamość podmiotu będącego