Uzasadniając zarzut niewłaściwego zastosowania przepisu prawa materialnego wykazać zaś należy, iż sąd błędnie określił podstawę orzekania lub stosując wybrany przepis popełnił błąd w subsumcji, czyli że niewłaściwie uznał, iż stan faktyczny przyjęty w sprawie odpowiada stanowi faktycznemu zawartemu w hipotezie normy prawnej zawartej w przepisie prawa.

Rażące naruszenie prawa musi posiadać zatem pewne dodatkowe cechy w stosunku do tego stanu, który może być podstawą stwierdzenia bezczynności. W doktrynie i orzecznictwie generalnie przyjmuje się, że z rażącym naruszeniem prawa mamy do czynienia wówczas, gdy zachowanie organu w tym przypadku bezczynność następuje sprzecznie z niebudzącą wątpliwości normą prawną. Bezczynność będzie miała charakter rażący

Pojęcie "dóbr inwestycyjnych, z których korzysta podatnik w swoim przedsiębiorstwie", nie obejmuje takich dóbr, których sprzedaż stanowi integralną część zwykłej działalności gospodarczej tego przedsiębiorstwa.

Jeśli transakcja zbycia środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej została opodatkowana, wówczas przyjmuje się, że przez cały pozostały do korekty okres ten towar bądź ta usługa służyły w całości transakcjom dającym prawo do odliczenia. Natomiast jeśli sprzedaż była nieopodatkowana, wówczas przyjmuje się, że zbywany środek trwały (wartość niematerialna lub prawna) w całości służył czynnościom

Nakaz wypłacenia świadczeń wynikających ze stosunku pracy może dotyczyć nie tylko osób aktualnie zatrudnionych przez pracodawcę, ale także tych, którzy już zakończyli zatrudnienie (o ile ich roszczenie nie przedawniło się). Trudna sytuacja ekonomiczna firmy nie może wpływać na decyzję inspektora w tym zakresie.

Nakaz wypłacenia świadczeń wynikających ze stosunku pracy może dotyczyć nie tylko osób aktualnie zatrudnionych przez pracodawcę, ale także tych, którzy już zakończyli zatrudnienie (o ile ich roszczenie nie przedawniło się). Trudna sytuacja ekonomiczna firmy nie może wpływać na decyzję inspektora w tym zakresie.