Brak wyliczenia art. 1 pkt 48 w art. 2 ustawy z dnia 9 kwietnia 2015 r. o zmianie ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi oznacza, że od postanowień o odrzuceniu skargi wydanych w postępowaniach wszczętych przed dniem wejścia w życie ustawy z 9 kwietnia 2015 r. o zmianie ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, przysługuje skarga kasacyjna; wniesienie zażalenia

Oczywistość naruszenia prawa polega na rzucającej się w oczy sprzeczności pomiędzy treścią rozstrzygnięcia, a przepisem prawa stanowiącym jego podstawę prawną.

Polska implementując z dniem akcesji Dyrektywę 69/335/EWG i dokonując omówionych wcześniej zmian w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych, w tym ujednolicenia stawki podatkowej od czynności umowy spółki i jej zmiany, nie naruszyła zasady stand still wywodzonej z art. 7 ust. 2 w zw. z art. 7 ust. 1 Dyrektywy 69/335.

Przy badaniu zgodności projektu budowlanego z decyzją o warunkach zabudowy należy uwzględnić, że celem decyzji o warunkach zabudowy nie było określenie dokładnego miejsca położenia inwestycji, lecz ustalenie w jakich granicach inwestycja będzie zlokalizowana. Kwestie związane z oceną usytuowania obiektu budowlanego na działkach budowlanych należały do organów architektoniczno-budowlanych.

Domaganie się rekompensaty jest prawem a nie obowiązkiem osoby uprawnionej. Postępowanie w tej kategorii spraw może być wszczęte wyłącznie na wniosek osoby ubiegającej się potwierdzenia prawa do rekompensaty złożony w ustawowo wskazanym terminie.

Zarówno ingerencja w prawo poszanowania mienia, jak i powstrzymanie się od działania, muszą zachowywać sprawiedliwą równowagę pomiędzy wymogami publicznego lub powszechnego interesu społeczeństwa a warunkami ochrony podstawowych praw jednostki.

Do uznania wydatku za koszt uzyskania przychodu niezbędne jest nie tylko zaistnienie konkretnego zdarzenia gospodarczego polegającego na zakupie towaru u konkretnego sprzedawcy, za konkretną cenę, ale i odpowiednie udokumentowanie tej operacji. Nie wystarczy wykazanie, że podatnik mógł gdziekolwiek nabyć towar i zużyć go w działalności gospodarczej, aby wydatek ten móc zaliczyć do kosztów uzyskania