Skargę kasacyjną można oprzeć na następujących podstawach: naruszeniu prawa materialnego przez błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie, naruszeniu przepisów postępowania, jeżeli uchybienie to mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy.

Spółka nie odliczy podatku z faktur dokumentujących koszty związane z wypłatą dywidendy.

Zarzut naruszenia wskazanej regulacji nie może być z kolei oparty na polemice z oceną, wyrażoną w uzasadnieniu, co czyni kasator w rozpoznawanej sprawie. Przyznać wypada, że interpretacja znaczenia uzasadnienia wyroku mogła rodzić określone trudności, co prawdopodobnie było przyczynkiem dla wniesienia skargi kasacyjnej z daleko idącej ostrożności procesowej.

Błędna wykładnia to mylne zrozumienie treści przepisów, natomiast błędne zastosowanie to błąd subsumcji, czyli wadliwe uznanie, że ustalony w sprawie stan faktyczny odpowiada hipotezie określonej normy prawnej. Przy zarzucie błędnej wykładni skarga kasacyjna powinna wskazywać na czym polegała niewłaściwa wykładnia konkretnych przepisów oraz jaka powinna być wykładnia właściwa, natomiast sporządzone

Dla skorzystania z prawa do odliczenia podatku niezbędnym jest aby spełnione zostały warunki: materialny, czyli dostawa towaru lub wykonania usługi oraz formalny, czyli dysponowanie fakturą spełniającą warunki formalne do odliczenia VAT, a przy ich spełnieniu, pozbawienie podatnika prawa do odliczenia może mieć miejsce, gdy na podstawie obiektywnych okoliczności zostanie ustalone, że dostawa (usługa

1. Odmowa wpisu zastawu skarbowego, o którym stanowi art. 41 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) stanowi czynności z zakresu administracji publicznej dotyczącą uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa, którą można zaskarżyć do sądu administracyjnego na podstawie art. 3 § 2 pkt 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu

Dla ustalenia istnienia obowiązku podatkowego od nabytej w drodze dziedziczenia własności rzeczy i praw majątkowych istotne znaczenie ma zarówno chwila otwarcia spadku jak też chwila przyjęcia spadku.

Oświadczenie z art. 21 ust. 21 u.p.d.o.f. nie może być rozumiane jako przejaw kształtowania stosunku cywilnoprawnego oraz element czynności prawnej. Ma ono charakter zdarzenia prawnego, z którym ściśle określona norma prawna (wynikająca z art. 21 ust. 1 pkt 126 in fine u.p.d.o.f.) wiąże wskazane w jej dyspozycji konsekwencje prawne w postaci zwolnienia z opodatkowania. Jest to zatem czynność konwencjonalna