Prawidłowe rozumienie użytego w art. 239b § 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej pojęcia "majątek znacznej wartości" oznacza, że dopiero zbyta część majątku w proporcji do pozostałej znajdującej się w posiadaniu podatnika, a nie sama cześć zbywana, przedstawia znaczną wartość stanowiąc przesłankę nadania rygoru natychmiastowej wykonalności.

Prawidłowe rozumienie użytego w art. 239b § 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej pojęcia "majątek znacznej wartości" oznacza, że dopiero zbyta część majątku w proporcji do pozostałej znajdującej się w posiadaniu podatnika, a nie sama cześć zbywana, przedstawia znaczną wartość, stanowiąc przesłankę nadania rygoru natychmiastowej wykonalności. Dopiero wystąpienie tej przesłanki w połączeniu z uprawdopodobnieniem

Mienie, na które podatnik powołuje się jako na źródło finansowania wydatków kontrolowanego roku podatkowego (tu: środki finansowe ze sprzedaży cystern), musi pochodzić z przychodów opodatkowanych lub wolnych od opodatkowania (tu: nie tylko sama umowa sprzedaży, ale także źródło pochodzenia tychże cystern).

Prawidłowe rozumienie użytego w art. 239b § 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej pojęcia "majątek znacznej wartości" oznacza, że dopiero zbyta część majątku w proporcji do pozostałej znajdującej się w posiadaniu podatnika, a nie sama cześć zbywana, przedstawia znaczną wartość, stanowiąc przesłankę nadania rygoru natychmiastowej wykonalności.

Nie do przyjęcia jest pogląd, iż wystarczającym dowodem wykonania usługi jest wystawienie faktury. To na podatniku ciąży obowiązek wykazania zaistnienia zdarzenia gospodarczego opisanego w fakturze, a nie na organie wykazania, że tego zdarzenia nie było.

1. W sytuacji, gdy przepisy prawa wymagają dołączenia do wniosku ściśle określonych w formie i treści załączników, które mają na celu potwierdzenie zasadność tego wniosku, wówczas braki tych załączników - co do formy lub co do treści - należy traktować na równi z brakami formalnymi samego wniosku. Wobec tego nie ma racji strona skarżąca twierdząc, iż tryb określony w art. 169 par 1 O.p. można stosować

Podstawę wznowienia postępowania mogą stanowić tylko i wyłącznie okoliczności faktyczne lub środki dowodowe. Treść wyroku sądu karnego, czy też stanowisko, jakie sąd w nim wyraził oceniając zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, nie jest ani okolicznością faktyczną ani też środkiem dowodowym.