Konstrukcja art. 7 u.p.d.o.p., a zwłaszcza ust. 4 ab initio nie pozwala na odliczenie straty ze źródeł dochodów wolnych od podatku. Strata, którą można rozliczać w następnych latach podatkowych musi być poniesiona z działalności podlegającej opodatkowaniu, jak również może ona pomniejszać wyłącznie dochód podlegający opodatkowaniu.

Przepis art. 116 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa nakłada obowiązek na organ podatkowy do prowadzenia postępowania w przedmiocie odpowiedzialności za zaległości podatkowe spółki z o.o. wobec wszystkich osób mogących ponosić taką odpowiedzialność.

Skoro w art. 83 ust. 1 pkt 20 u.p.t.u. warunkuje się zastosowanie stawki 0 % od tego, by wartość tych usług była włączona do podstawy opodatkowania zgodnie z art. 29 ust. 15 u.p.t.u., to oznacza to, że usługi te powinny mieścić się w zakresie elementów, o których mowa w art. 29 ust. 15 u.p.t.u. Nie ma przy tym większego znaczenia, wbrew temu co podnosi się w skardze kasacyjnej, to, że w tym ostatnim

Nie można odliczyć podatku, który nie powstał w ogóle na wcześniejszym etapie obrotu. W takiej sytuacji umożliwienie podatnikowi skorzystania z prawa do odliczenia podatku z faktury dokumentującej czynność, która faktycznie nie została dokonana i nie zrodziła obowiązku podatkowego u jej wystawcy, byłoby sprzeczne z konstrukcją podatku od towarów i usług, umożliwiającej odliczenie zawartych w cenach

Podatnik nie ponosi negatywnych skutków błędnej implementacji przepisów.

Podpis, z podaniem imienia i nazwiska osoby oraz stanowiska służbowego osoby upoważnionej do wydania decyzji administracyjnej stanowią jeden z składników decyzji administracyjnej, który decyduje o jej istnieniu bądź nieistnieniu. Decyzja nie będzie istniała, dopóki nie zostanie podpisana przez osobę uprawnioną, którą może być osoba piastująca funkcję organu, jak również inna osoba zatrudniona w organie