Naruszenie art. 141 § 1 P.p.s.a. może stanowić samodzielną podstawę kasacyjną, w przypadku gdy sąd I instancji w uzasadnieniu wyroku nie ustosunkował się do istotnego ze względu na wynik postępowania zarzutu strony skarżącej. Taki charakter może mieć np. zarzut naruszenia przepisów o właściwości.

Organ odwoławczy w doręczonej podatnikowi decyzji reformatoryjnej z art. 233 § 1 pkt 2 lit. a) Ordynacji podatkowej nie może ustalić i wykreować zobowiązania podatkowego podatniczki. On może co najwyżej ustalić inną i tylko niższą - po dacie przedawnienia z art. 68 § 4 Ordynacji podatkowej wysokość tego zobowiązania podatkowego".

Skorygowanie przez organ odwoławczy decyzji wymiarowej nie jest ustaleniem zobowiązania podatkowego - ono już istnieje po doręczeniu decyzji wymiarowej organu pierwszej instancji - ale jest przejawem poprawności tego ustalenia i w razie stwierdzenia uchybień, ich wyeliminowania.

W razie skutecznego dokonania zajęcia egzekucyjnego, w rezultacie którego zostaną uzyskane środki pieniężne w wysokości wystarczającej do zaspokojenia dochodzonych należności, dojdzie do zakończenia postępowania egzekucyjnego. Okoliczność ta powodowałaby zatem wyłączenie dopuszczalności oceny kwestionowanej w przewidzianym przez ustawę trybie czynności egzekucyjnej, która doprowadziła do całkowitego

Podpis, z podaniem imienia i nazwiska osoby oraz stanowiska służbowego osoby upoważnionej do wydania decyzji administracyjnej stanowią jeden z składników decyzji administracyjnej, który decyduje o jej istnieniu bądź nieistnieniu. Decyzja nie będzie istniała, dopóki nie zostanie podpisana przez osobę uprawnioną, którą może być osoba piastująca funkcję organu, jak również inna osoba zatrudniona w organie

Skorygowanie przez organ odwoławczy decyzji wymiarowej nie jest ustaleniem zobowiązania podatkowego - ono już istnieje po doręczeniu decyzji wymiarowej organu pierwszej instancji - ale jest przejawem poprawności tego ustalenia i w razie stwierdzenia uchybień, ich wyeliminowania.