Prowadzenie niezgodnego z prawem wspólnotowym zwolnienia nie może pozbawiać podatnika prawa do odliczenia także poprzez konieczność dokonania korekty podatku naliczonego i zmniejszenie pierwotnej kwoty odliczenia.

Art. 17 ust. 2 lit. g Dyrektywy 2006/112/WE nie wprowadza czasowego ograniczenia użytkowania towarów. Odnosi się on jedynie do możliwości "czasowego używania" towarów na zasadach analogicznych do opisanych w art. 13 ust. 4 pkt 7 ustawy o VAT. Wydaje się, iż Dyrektywa nie wprowadza też możliwości doprecyzowywania owej "czasowości" przez państwa członkowskie. Z tego względu należy przyjąć, że omawiana

Jako ustawowy wyjątek od konstytucyjnej zasady równości i powszechności opodatkowania, regulacje prawne ulg i zwolnień podatkowych nie mogą być interpretowane w sposób rozszerzający ich treść.

VI Dyrektywa powinna być interpretowana w ten sposób, iż sprzeciwia się ona prawu podatnika do odliczenia podatku od wartości dodanej, jeżeli transakcje, z których wynika to prawo, stanowią nadużycie. Dla stwierdzenia nadużycia wymagane jest, po pierwsze, aby dane transakcje, pomimo iż spełniają formalne przesłanki przewidziane w odpowiednich przepisach VI Dyrektywy i ustawodawstwa krajowego transponującego

Podatnik nie może powoływać się na ochronę praw nabytych, gdy cofnięto zwolnienie z podatku od nieruchomości, które nie spełniało warunków stosowania pomocy publicznej.

Rzeczoznawca majątkowy ocenia wartość nieruchomości według stanu istniejącego w dacie sporządzania operatu szacunkowego, określając wartość aktualną i rzeczywistą nie potencjalną czy przyszłą. W konsekwencji decyzja o możliwości zagospodarowania nieruchomości w inny sposób niż aktualnie nie ma wpływu na rzeczywistą wartość nieruchomości w dacie dokonywania oszacowania.

Instytucja wznowienia postępowania nie może być wykorzystana do pełnej merytorycznej kontroli decyzji wydanej w postępowaniu zwykłym, gdyż nie jest to kontynuacja postępowania zwykłego, lecz postępowanie nadzwyczajne, którego granice są ściśle ograniczone konkretną podstawa prawną wymienioną w art. 240 § 1 O.p. Przepis ten odnosi się wyłącznie do kwalifikowanych wad procesowych, a więc na jego podstawie

Podatnik ma generalny obowiązek wyodrębniania podatku, który związany jest z czynnościami opodatkowanymi. Jedynie w ściśle określonych przypadkach podatnik ma prawo do określenia części podatku podlegającej odliczeniu przy zastosowaniu proporcji opartej na strukturze sprzedaży. Dla możliwości skorzystania z tej formy określenia podatku podlegającego odliczeniu konieczne jest jednoczesne spełnienie

W sytuacji gdy na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 2 i art. 7 ust. 9 ustawy o VAT przez umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, które stanowią dostawę towarów, rozumie się umowy, w wyniku których, zgodnie z przepisami o podatku dochodowym, odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający oraz umowy leasingu w rozumieniu tych przepisów, których przedmiotami są grunty, nie można