Zasadą w ustawie o podatku od towarów i usług jest, że obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi (art. 19 ust. 1 ustawy o VAT), w sytuacji zaś gdy po zawarciu umowy sprzedaży towary wydawane są częściami, przez dłuższy okres, to przyjmuje się, iż obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania każdej części dostawy w stosunku do wydanych towarów.

Art. 30 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.f. nie miał w 1999 r. zastosowania do dochodów (przychodów) ze sprzedaży premiowej otrzymanych przez podmioty uzyskujące przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Art. 191 O.p. wyraża zasadę swobodnej oceny dowodów, według której organ podatkowy - prowadzący postępowanie podatkowe - przy ocenie wiarygodności zgromadzonych dowodów nie jest skrępowany żadnymi regułami określającymi wartość poszczególnych rodzajów dowodów i dokonuje jej w sposób swobodny, na podstawie własnego przekonania opartego na zebranym materiale dowodowym.

Jeśli przedsiębiorca pogrzebowy świadczy usługę związaną pochówkiem, składającą się z wielu czynności, a sprzedaż trumien czy urn jest jednym z elementów tej usługi, to należy zastosować jedną stawkę.

Organy podatkowe prawidłowo wydały wobec obojga małżonków odrębne decyzje podatkowe. Dokonane przez te organy w decyzjach wyliczenia zarówno co do wydatków, jak i przychodów oraz zgromadzonego mienia odnosiły się do majątku wspólnego małżonków. Słusznie więc wobec braku odmiennych ustaleń, przyjęto zasadę wynikającą z art. 43 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U.

Brzmienie cytowanego art. 31 ust. 1 u.k.s. jest jednoznaczne i nie pozostawia wątpliwości co do niemożności stosowania w postępowaniu kontrolnym przepisu art. 54 Ordynacji podatkowej. Wskazany przepis jest zgodny z Konstytucyją. Przepis art. 31 ust. 1 u.k.s. miał zastosowanie do wszystkich podatników pozostających w tej samej sytuacji faktycznej.

Aby można było mówić o obowiązku podatkowym z tytułu świadczenia usług musi w pierwszej kolejności dojść do jej wykonania, a fakt zapłaty decyduje jedynie o momencie jego powstania.

Świadczeniami podlegającymi opodatkowaniu w świetle wskazanych wyżej przepisów jest wartość świadczeń otrzymanych przez radnego nieodpłatnie. Udział w seminarium, konferencji czy innych imprezach, które opłaca Miasto, a z których radny korzysta nie ponosząc z tego tytułu kosztów, jest świadczeniem dokonanym nieodpłatnie przez Miasto na rzecz radnego, o wartości równej kosztom uczestnictwa.