Z wykładni prawa zaprezentowanej przez Naczelny Sąd Administracyjny wynika, że Sąd pierwszej instancji wadliwie interpretując art. 20 ust. 1 i ust. 3 u.p.d.o.f. niewłaściwie określił zasady postępowania dowodowego, przez co uznał, że Organy podatkowe powinny uzupełnić postępowanie dowodowe. To prowadzić musi do wniosku, że zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego postępowanie dowodowe było prawidłowe

Należności wypłacane wspólnikowi spółki jawnej ponad wartość wniesionego wkładu podlegają opodatkowaniu jako przychód z praw majątkowych.

Organy podatkowe orzekając na podstawie art. 99 ust. 12 ustawy o VAT obowiązane są uwzględniać podlegający odliczeniu podatek naliczony.

Rozkład ciężaru dowodu w sprawach w przedmiocie zryczałtowanego podatku z tytułu nieujawnionych źródeł przychodów lub przychodów nieznajdujących pokrycia w źródłach ujawnionych pozwala na oczekiwanie aktywności strony w zakresie okoliczności istotnych w kontekście jej interesu.

Wyrażonej w art. 121 § 1 O.p. zasady pogłębiania zaufania do działania organów podatkowych nie można interpretować w oderwaniu od zasady praworządności, wskazanej w art. 120 O.p. Organy podatkowe w swoim działaniu winny się kierować i działać w granicach prawa. Postępowanie podatkowe czy postępowanie w przedmiocie wydania interpretacji podatkowych nie jest oparte na zwyczaju wypracowanym przez organ

Nie można dokonując wykładni art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT przyjąć, że przepis ten znajduje samodzielne zastosowanie podczas oceny prawa do odliczenia podatku naliczonego poprzez zastosowanie klauzuli stałości, o której to mowa w art. 17 ust. 6 VI Dyrektywy VAT, czy też na podstawie art. 176 Dyrektywy 2006/112/WE aktualnie obowiązującej. Istotnym staje się to czy wydatek, który nie mógłby być uznany