Zasada swobodnej oceny dowodów polega na tym, że organ podatkowy nie jest związany żadnymi regułami dowodowymi, a rozstrzyga sprawę na podstawie przekonania opartego na swobodnym uznaniu niektórych dowodów za wiarygodne, innych natomiast za niewiarygodne.

Użycie przez ustawodawcę w art. 116 Ordynacji podatkowej nieostrego pojęcia "w znacznej części" świadczy o tym, że określenie proporcji wskazanego mienia spółki koniecznego do uwolnienia się od odpowiedzialności za jej zaległości podatkowe zależy od okoliczności sprawy.

Wniesienie wkładu niepieniężnego do spółki osobowej w postaci udziałów w innej spółce nie powoduje powstania przychodu u wspólnika. Taka operacja nie stanowi bowiem odpłatnego zbycia wnoszonych aktywów.

Za naruszającą zasadę proporcjonalności ze względu na treść art. 109 ust. 7 pkt 2 ustawy o VAT uznać należy sankcję nałożoną na podatnika, który zbyt późno ujął w deklaracji podatek naliczony, szczególnie, że tego typu błąd podatnika nie uszczupla budżetu państwa.

Analogia, której celem jest poprawa sytuacji podatnika, jest koncepcją ze wszech miar godną rozważenia. Nie sprzeciwiają się jej ewentualne zastrzeżenia co do naruszenia w ten sposób zasady równości stron. Przyznanie w usprawiedliwionych wypadkach ochrony podatnikowi za pomocą wszelkich dopuszczalnych w danym przypadku metod jest w pełni uprawnione, bowiem tylko w ten sposób Sąd zrealizować może ideę

Zarzut niewłaściwego zastosowania przepisu prawa materialnego sprowadza się zatem do nieprawidłowego przyporządkowania określonej normy prawnej do konkretnego, prawidłowo ustalonego stanu faktycznego sprawy, natomiast zarzut błędnej wykładni prawa materialnego oznacza, iż określony stan faktyczny przyporządkowano do właściwej normy prawnej, której treść została jednak błędnie zrozumiana przez organ