Ciężka sytuacja materialna i rodzinna strony nie przesądza o konieczności skorzystania z art. 67a § 1 pkt 3 ord. pod., tym bardziej, że powstanie odsetek od zaległości podatkowej stanowiło konsekwencję działań, za które skarżąca ponosiła odpowiedzialność.

Tezy informacyjne: I. Ustalenia stanu faktycznego, czyli ocenę prawidłowości przyjętego przez wojewódzki sąd administracyjny stanu faktycznego, podważać można za pomocą zarzutu naruszenia art. 145 § 1 pkt 1 lit. c/ ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.; dalej w skrócie: p.p.s.a.) w powiązaniu z odpowiednimi przepisami

W sytuacji, gdy Sąd pierwszej instancji, przy dokonywaniu oceny prawidłowości wydanej interpretacji, poweźmie wątpliwości co do stanu faktycznego na kanwie którego została ona wydana, stwierdzając przy tym, że określone w nim założenie czyni tę interpretację nieprawidłową, nie może dokonywać samodzielnie ustaleń (założeń) i w oparciu o nie rozstrzygać o zgodności z prawem zaskarżonej interpretacji,

Z uwagi na to, iż ogólna reguła w zakresie właściwości organów celnych może doznawać ograniczeń, niezbędne jest dokonanie w każdym wypadku szczegółowej analizy zagadnienia właściwości organów celnych dla rozpoczęcia procedury wywozu.

Przewody telekomunikacyjne ułożone w kanalizacji kablowej tworzą z nią całość techniczno - użytkową podlegającą opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 3 w zw. z art. 1a ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych.

"Wiadomości specjalne" to takie wiadomości, które pozostają poza wiedzą i doświadczeniem pracowników organów podatkowych.

Nie może być bowiem wątpliwości co do tego, że dokonywany przez każdego podatnika obrót towarem winien być udokumentowany fakturą VAT odzwierciedlającą zaistniałe zdarzenie gospodarcze o skutkach podatkowych.

Przepisy Ordynacji podatkowej nie dopuszczają możliwości równoczesnego doręczania tej samej decyzji za pośrednictwem różnych podmiotów wymienionych w art. 144 i dokonywania następnie uznawania za skuteczne doręczenia przez wybrany przez siebie podmiot.