W sytuacji, gdy (między innymi z uwagi na brak komunikacji publicznej) pracodawca organizuje dowóz swoich pracowników do zakładu pracy, ponosząc z tego tytułu koszty, korzystający z tych usług pracownicy, uzyskują nieodpłatne świadczenie, stanowiące podlegający opodatkowaniu przychód ze stosunku pracy o którym mowa w art. 12 ust. 1 u.p.d.o.f. a jego wartość ustalana jest stosownie do art. 12 ust. 3

Skoro rolą sądu administracyjnego jest kontrola legalności decyzji administracyjnej (art. 3 § 2 pkt 1 p.p.s.a.), to sąd nie może brać pod uwagę zdarzeń, które nastąpiły po jej wydaniu.

Zgodnie z art. 153 P.p.s.a. ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność była przedmiotem zaskarżenia. Ocena ta odnosić się może zarówno do stanu faktycznego i naruszeń przepisów postępowania, jak i do naruszeń prawa materialnego. Konkluzją (oceną co do zgodności z prawem) określonych spornych kwestii

Naruszenie prawa procesowego może mieć taką samą postać jak naruszenie prawa materialnego.

Brak ksiąg podatkowych lub innych dokumentów mogących wskazać na określone fakty gospodarcze w świetle postanowień art. 23 § 1 i 3 O.p. stanowi przesłankę określenia podstawy opodatkowania w drodze oszacowania. Nie ma przy tym znaczenia jaka jest przyczyna braku ksiąg podatkowych. Sam fakt prowadzenia niezarejestrowanej działalności gospodarczej i braku stosownych dokumentów związanych z określeniem

Szacowanie podstawy opodatkowania winno być oparte na realnych założeniach i dokonane przy uwzględnieniu logicznych metod rozumowania i zasad doświadczenia życiowego.