Nielogiczne i niczym nieuzasadnione byłoby uznanie, że sukcesja praw i obowiązków w zakresie prawa podatkowego dotyczy wyłącznie jednego sposobu łączenia się osób prawnych z przewidzianych przepisami prawa. Stwarzałoby to pozbawione jakiejkolwiek racjonalności różnicowanie sytuacji prawnej w sferze prawa podatkowego (zarówno w zakresie sukcesji praw jak i obowiązków) tego samego rodzaju osób prawnych

1. Ocena prawna wyrażona w orzeczeniu sądu wiąże w danej sprawie sąd oraz organ administracyjny w przyszłości, ilekroć ta sprawa będzie przedmiotem rozpoznania sądu lub organu, jeżeli ocena prawna nie zostanie uchylona w prawem określonym trybie i jeżeli nie uległy zmianie przepisy stanowiące podstawę oceny w sprawie. 2. Nie można zatem na każdym etapie postępowania powracać do kwestii, która już została

1. Sprzedawca wyrobów akcyzowych jest zwolniony od podatku akcyzowego, jeżeli od tych wyrobów uiszczono akcyzę na wcześniejszym etapie obrotu. 2. Powyższe zwolnienie nie może być zastosowane, jeżeli na wcześniejszym etapie obrotu nie doszło do zapłaty akcyzy, a jedynie zaległość z tytułu tego podatku została włączona do masy upadłościowej producenta wyrobów akcyzowych.

Nowy środek transportu objęty jest zawsze obowiązkiem podatkowym w trybie art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług /Dz.U. nr 54 poz. 535/, jeżeli wystąpi choćby jedna z sytuacji faktycznych wymienionych alternatywnie w art. 2 pkt 10 lit. "a" tej ustawy.

1. Trzymiesięczny termin określony w art. 77 § 3 ordynacji podatkowej biegnie dopiero od dnia doręczenia organowi podatkowemu prawomocnego orzeczenia sądu administracyjnego wraz z uzasadnieniem i aktami sprawy. Nie można wyłączać zastosowania art. 286 § 2 u.p.p.s.a. w sytuacji określonej w art. 77 § 3 o.p. Jest to norma prawna uzupełniająca uregulowanie zawarte w art. 77 § 3 o.p. 2. Sąd odwoławczy

W świetle literalnego brzmienia przepisu art. 15 ust. 3 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, koszty nabycia towarów, jako nie wymienione w tym przepisie, nie mogą stanowić podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Aart. 29 par. 1 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji /Dz.U. 2002 nr 110 poz. 968 ze zm./ nie nakłada na organ egzekucyjny powinności zweryfikowania podstawy prawnej obowiązku podlegającego egzekucji, gdyż badanie dopuszczalności egzekucji administracyjnej obejmuje ustalenie, czy egzekucja oznaczonego obowiązku jest dopuszczalna, czy tytuł wykonawczy jest prawidłowo

W stanie prawnym obowiązującym w 2004 r., określony w art. 77 par. 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, termin do wydania nowej decyzji, w przypadku uchylenia lub stwierdzenia nieważności jednej z decyzji wskazanych w art. 77 par. 1 pkt 1 lit. "a-d" Ordynacji podatkowej należało liczyć od dnia doręczenia organowi prawomocnego orzeczenia sądu administracyjnego

Organy podatkowe nie mają kompetencji do orzekania o nieważności czynności cywilnoprawnych, lecz z uwagi na autonomiczność prawa podatkowe mogą dla celów podatkowych nie uwzględniać skutków czynności cywilnoprawnych, które zostały zawarte wyłącznie w celu obejścia przepisów prawa podatkowego, przy czym taki właśnie cel zawarcia tych czynności cywilnoprawnych musi wynikać i to w sposób niebudzący wątpliwości

Skoro przepisy rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 27 czerwca 1934 r. - Kodeks handlowy /Dz.U. nr 57 poz. 502 ze zm./ dopuszczają istnienie spółek z ograniczoną odpowiedzialnością, które mają jednego udziałowca, a jednocześnie żaden przepis nie zabrania bezpośredniego stosowania art. 203 tego Kodeksu do umów z jednym udziałowcem, to takie umowy są dopuszczalne.

1. Taka wykładnia art. 203 Kh rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 27 czerwca 1934 r. Kodeks handlowy /Dz.U. nr 57 poz. 502 ze zm./, iż w sytuacji, gdy przy zawarciu umowy między spółką z o.o. a członkiem zarządu, będącym jednocześnie jej jedynym wspólnikiem, spółkę reprezentuje pełnomocnik ustanowiony uchwałą tegoż wspólnika jest umową zawartą z "samym sobą" i narusza ten przepis, nie