Zasady funkcjonowania w latach 50-tych tzw. gospodarki planowej nie mogą być uznane w świetle powyższego za fakt powszechnie znany w rozumieniu art. 106 par. 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./. Przepis art. 233 Kpc, jako regulujący zasady oceny przeprowadzonych dowodów, jest wtórny w stosunku do regulacji ustanawiającej

Skarga kasacyjna stanowi środek prawny skierowany przeciwko orzeczeniu sądu administracyjnego pierwszej instancji, a nie kolejny środek odwoławczy, który umożliwiałby ponowne dokonywanie - tym razem przez Naczelny Sąd Administracyjny - bezpośredniej kontroli zgodności z prawem orzeczeń wydanych przez organy administracji.

To, że ocena stanu faktycznego i będące jej następstwem skutki podatkowe nie spełniły oczekiwań strony skarżącej nie mogło być uznane za dostateczne uzasadnienie naruszenia, skarżonym wyrokiem, art. 141 par. 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./.

Nie można podzielić poglądu, że art. 25 ust. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o restrukturyzacji niektórych należności publicznoprawnych od przedsiębiorców /Dz.U. nr 155 poz. 1287 ze zm./ odnoszący się do kosztów uzyskania przychodu, wyklucza stosowanie przepisów ustawy o podatku dochodowym w pozostałym zakresie. Przepis powyższy stanowi jedynie o tym, że zaliczenia wierzytelności nieściągalnych