Wykazanie przez podatnika-sprzedawcę: kwoty podatku zwróconego podróżnemu, daty i pokwitowania tej kwoty przez podróżnego, powinno nastąpić w dokumencie ustalonym na podstawie art. 21c ust. 2 ustawy z 8.01.1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym. Nie ma podstaw, aby stwierdzenie tych faktów było zastępowane innymi dowodami, skoro dla ich udokumentowania przewidziano jednoznaczną

Wydanie ostatecznej decyzji podatkowej w zakresie zobowiązań podatkowych z tytułu określonego podatku za dany - konkretny okres podatkowy kończy definitywnie przysługujące podatnikowi i obciążające podatnika samoobliczenie podatku, w którym podatnik może /między innymi/ składać wywołujące skutki prawne korekty deklaracji podatkowych. Do czasu więc /ewentualnego/ wzruszenia bytu prawnego ostatecznej

1. Nie można uznać, by art. 222 par. 4 ustawy z 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny /t.j. Dz.U. 2001 nr 75 poz. 802 ze zm./ pozwalał na wymierzanie przez organy odsetek wyrównawczych od zobowiązań podatkowych w podatku od towarów i usug ustalanych na podstawie art. 11c ustawy z 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./. 2. Wynikająca z zasady sprawiedliwości, zasada

1. Nie można uznać, by art. 222 par. 4 ustawy z 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny /t.j. Dz.U. 2001 nr 75 poz. 802 ze zm./ pozwalał na wymierzanie przez organy odsetek wyrównawczych od zobowiązań podatkowych w podatku od towarów i usug ustalanych na podstawie art. 11c ustawy z 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./. 2. Wynikająca z zasady sprawiedliwości, zasada

1. Nie można uznać, by art. 222 par. 4 ustawy z 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny /t.j. Dz.U. 2001 nr 75 poz. 802 ze zm./ pozwalał na wymierzanie przez organy odsetek wyrównawczych od zobowiązań podatkowych w podatku od towarów i usug ustalanych na podstawie art. 11c ustawy z 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./. 2. Wynikająca z zasady sprawiedliwości, zasada

1. Nie można uznać, by art. 222 par. 4 ustawy z 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny /t.j. Dz.U. 2001 nr 75 poz. 802 ze zm./ pozwalał na wymierzanie przez organy odsetek wyrównawczych od zobowiązań podatkowych w podatku od towarów i usug ustalanych na podstawie art. 11c ustawy z 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./. 2. Wynikająca z zasady sprawiedliwości, zasada

Przedmiotem zaskarżenia skargą kasacyjną jest wyrok sądu administracyjnego pierwszej instancji, a nie postępowanie w sprawie administracyjnej /podatkowej/ jako takie /art. 173 par. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./.

1. Z brzmienia art. 116 § 1 Ordynacji podatkowej można wywieźć, że członek zarządu musi przynajmniej - obok postawienia tezy, że zachodzi jedna z przesłanek zwalniających go z odpowiedzialności, wskazać konkretne okoliczności natury faktycznej, na których opiera podnoszony wniosek. Musi skonkretyzować z czego wywodzi twierdzoną okoliczność. 2. Odstąpienie od wydania formalnego postanowienia o odmowie

Skoro skarżący przyjął spadek z dobrodziejstwem inwentarza i jednocześnie wiedział o istnieniu zobowiązań podatkowych ciążących na spadkodawcy, to na gruncie prawa podatkowego ponosi on solidarną odpowiedzialność za wskazane długi do wysokości ustalonego w inwentarzu stanu czynnego spadku /art. 1032 i art. 1034 par. 1 Kc w zw. z art. 98 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa