Nie jest wystarczającym do odmowy przyznania prawa pomocy stwierdzenie, iż skarżący nie wykazał, że w istocie na pomoc zasługuje. Świadczy o tym treść przepisu art. 255 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./, zgodnie z którym Sąd winien wezwać stronę do przedstawienia odpowiednich dokumentów źródłowych, jeśli oświadczenie

Rozstrzygnięcia Szefa Służby Cywilnej, podejmowane w postępowaniu konkursowym, o którym mowa w art. 41 i następnych ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. o służbie cywilnej /Dz.U. 1999 nr 49 poz. 483 ze zm./ nie są podejmowane w sprawach ze stosunków pracy i stosunków służbowych, w rozumieniu art. 239 pkt 1 lit. "d" ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi

Rozstrzygnięcia Szefa Służby Cywilnej, podejmowane w postępowaniu konkursowym, o którym mowa w art. 41 i następnych ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. o służbie cywilnej /Dz.U. 1999 nr 49 poz. 483 ze zm./ nie są podejmowane w sprawach ze stosunków pracy i stosunków służbowych, w rozumieniu art. 239 pkt 1 lit. "d" ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi

I. Decyzja wydana na podstawie art. 27 ust. 5 ustawy o VAT z 1993r. kreuje zobowiązanie, które wcześniej nie istniało, i dlatego musi mieć podstawę prawną w przepisie obowiązującym w momencie jej wydania. Nie jest ono bowiem obowiązkiem wynikającym z mocy prawa, lecz swoistym rodzajem sankcji administracyjnej, która jest ustalana dopiero w drodze decyzji.II. Określony w art. 19 ust. 3b ustawy z 1993r