Brak skutecznego zarzutu naruszenia prawa procesowego i podważenia tym samym ustaleń faktycznych dokonanych przez organy podatkowe, a zaakceptowanych przez sąd administracyjny, powoduje brak możliwości skutecznego wywodzenia wadliwości zastosowania przepisu prawa materialnego Ordynacji podatkowej.
1. Nie może zatem budzić wątpliwości, że w skardze kasacyjnej strona zakwestionowała wyłącznie ustalenia faktyczne, na których oparto wydanie decyzji podatkowej i które Sąd pierwszej instancji uznał za prawidłowe i wystarczające. Jednocześnie trzeba podkreślić, że ustaleń faktycznych nie sposób zakwestionować poprzez zarzut naruszenia prawa materialnego. 2. Naruszenie prawa materialnego poprzez niewłaściwe
Należy stwierdzić, że skoro w sprawie nie zakwestionowano ustaleń stanu faktycznego sprawy, a więc ustalenia, że wystawca kwestionowanej faktury nie dysponuje jej kopią, to tym samym nieuzasadniony jest zarzut naruszenia przepisu § 50 ust. 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 1999 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym
Konsekwencją niemożności zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów rat leasingowych, zapłaconych przez Spółkę po uszkodzeniu przedmiotu leasingu, wykluczającym dalsze korzystanie z niego w celu uzyskania przychodu, jest zastosowanie wyłączenia prawa do obniżenia podatku należnego.
1. Czynnościami podwyższającymi wartość użytkową towaru są wszelkie czynności, zapewniające iż towar w większym lub lepszym stopniu zaspokaja potrzeby konsumenta. 2. Posłużenie się towaroznawczym ujęciem "wartości użytkowej" prowadzi do zanegowania sensu przepisu par. 12a ust. 1 pkt 1 lit. "h" rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2000 r. w sprawie podatku akcyzowego /Dz.U. nr 119 poz.