1. Skoro ustawodawca w postępowaniu przed sądami administracyjnymi nie wprowadził - wzorem procedury cywilnej - zwolnienia od opłat sądowych Skarbu Państwa oraz instytucji państwowych /których zadanie nie polega na prowadzeniu działalności gospodarczej/, to oznacza, że podmioty te powinny uwzględniać w swojej działalności koszty niezbędne do prowadzenia postępowań sądowych, albowiem w przeciwnym wypadku

Przyjęcie, że w przypadku przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o którym mowa w art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), muszą występować co najmniej dwa podmioty stosunku zobowiązaniowego w prywatnoprawnym znaczeniu, a nie dwaj podatnicy podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 tej ustawy, prowadzi do

Art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. "a" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm. w stanie prawnym obowiązującym w 1999 r./ nie wskazuje wprost osoby, która zobowiązana jest do wydatkowania przychodu uzyskanego z tytułu sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. "a-c" ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych

Jeżeli obowiązek uiszczenia opłat, o których mowa w art. 64 par. 1 pkt 4 i par. 6 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji /Dz.U. 2002 nr 110 poz. 968 ze zm./ powstał z chwilą dokonania zajęcia u dłużnika zajętej wierzytelności /par. 9 pkt 2 i par. 10 cyt. wyżej art. 64/ to podstawę ustalenia ich wysokości stanowi kwota egzekwowanej należności w tej samej chwili.

Skoro organem właściwym do wydania zaświadczenia stwierdzającego, iż lokal jest samodzielny, jest starosta jako organ jednostki samorządu terytorialnego (art. 2 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali, Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 ze zm.), a przepisy tej ustawy nie wskazują organu wyższego stopnia w tych sprawach, zgodnie z art. 17 pkt 1 K.p.a. organem wyższego stopnia w

Zwolnienie z podatku od nieruchomości dla podmiotu posiadającego status zakładu pracy chronionej ma zastosowanie wyłącznie do nieruchomości, które były w posiadaniu tego podmiotu w momencie przyznawania statusu i wchodzą w skład zakładu zgodnie z decyzją o przyznaniu takiego statusu

Jeśli Wojewódzki Sąd Administracyjny przyjął, że w dacie otrzymania faktur dokumentujących dostawę towarów skarżąca nie była zwolniona od podatku i to ustalenie nie zostało skutecznie podważone w skardze kasacyjnej, to do tego stanu faktycznego art. 88 ust. 1 pkt 5 lit. "a" ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług /Dz.U. nr 54 poz. 535 ze zm./ nie miał zastosowania. Rejestracji

Wojewódzki Sąd Administracyjny, którego kognicja wynika z art. 175 Konstytucji RP oraz art. 1 par. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych /Dz.U. nr 153, poz. 1269 ze zm./ nie mógł zatem dokonywać oceny zgodności art. 23 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ z Konstytucją RP. W orzecznictwie

1. Tak sformułowany zarzut nie może być rozpatrzony przez NSA, który jest związany granicami skargi kasacyjnej (art. 183 § 1 p.ps.a.), z uwagi na to, że - wbrew wymogowi zawartemu w art. 176 p.p.s.a. - nie został on w ogóle uzasadniony zarówno w skardze kasacyjnej, jak i w piśmie ją uzupełniającym. Jak również dotyczy naruszenia art. 166 § 1 o.p., ale bez odniesienia do któregokolwiek wskazanego przepisu