Domniemanie wynikające z art. 72 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153, poz. 1270 ze zm./, należy do domniemań podlegających obaleniu odpowiednim przeciwdowodem.

1. Postanowienie w przedmiocie ukarania grzywną o jakim mowa w art. 194 par. 1 pkt 10 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ to wyłącznie postanowienie o ukaraniu grzywną, a nie odmowie ukarania grzywną. 2. Odpowiedź na skargę jako pismo strony w rozumieniu art. 45 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi podpisane

Sąd administracyjny kontrolując legalność zaskarżonej decyzji nie może stosować innych przepisów prawa materialnego niż obowiązujące w dacie powstania obowiązku podatkowego. Wyjątkowo tylko przepisy ustaw podatkowych mogą postanowić o wstecznym działaniu przepisów prawa podatkowego.

Zupełność stanu faktycznego nie oznacza, by uwzględniać wszystkie wnioski dowodowe stron postępowania podatkowego. Uwzględnione musza być jedynie te spośród nich, które w świetle zarysowanej przez strony tezy dowodowej, dotyczą dowodów mających znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy. Natomiast wnioskowanego dowodu nie trzeba przeprowadzać gdy, zgodnie z dyspozycją art. 188 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997

Nie można wykorzystywać faktu dodania do ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny /Dz.U. 2001 nr 75 poz. 802 ze zm./ przepisu art. 65 par. 5a jako argumentu na rzecz wykładni art. 65 par. 5 idącej w kierunku przeciwnym - prowadzącej do skrócenia okresu dającego organowi celnemu prawo zakwestionowania zgłoszenia celnego.

Po dniu 30 kwietnia 2004 r. dopuszczalne jest ustalenie podatnikowi podatku od towarów i usług dodatkowego zobowiązania podatkowego za okresy rozliczeniowe sprzed dnia 1 maja 2004 r. na podstawie art. 109 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług /Dz.U. nr 54 poz. 535 ze zm./.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /t.j. Dz.U. 2000 nr 54 poz. 654 ze zm./ a contrario należy przyjąć, że kosztem uzyskania przychodu będzie strata powstała w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli utraciły one przydatność z przyczyn innych niż zmiana rodzaju działalności lub metod jej prowadzenia. Aby jednak

Skoro dokument w postaci opinii został złożony przez stronę w sądzie po zamknięciu rozprawy, a przed wydaniem wyroku, Sąd nie był zobligowany do ustosunkowania się do niego w zaskarżonym wyroku, a tym bardziej do jego uwzględnienia.

Decyzje dotyczące innych transakcji nie wiążą organów w innych sprawach, nawet jeżeli w grę wchodzi ten sam podmiot i identyczne towary. Jeśli popełniły wcześniej błąd, to mają prawo go naprawić i zmienić klasyfikację, a w efekcie wysokość stawki celnej. Nie narusza to zasady zaufania.