Zgodnie z przepisem art. 260 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ w zw. z art. 259 tej ustawy skuteczne wniesienie sprzeciwu od postanowienia wydanego przez referendarza sądowego powoduje, że postanowienie to traci moc a sprawa będąca przedmiotem sprzeciwu podlega rozpoznaniu przez sąd na posiedzeniu niejawnym. W takiej

Warunek przytoczenia podstaw zaskarżenia i ich uzasadnienia nie jest spełniony, gdy skarga kasacyjna zawiera wywody, zmuszające Sąd Kasacyjny do domyślania się, który przepis prawa materialnego lub przepisów postępowania doznał według skarżącego naruszenia. Przepis ten musi być wskazany wyraźnie.

Na gruncie art. 18 ust. 10 pkt 1 lit. "a" ustawy z dnia 26 października 1982 r. - o wychowywaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi /t.j. Dz.U. 2002 nr 147 poz. 1231 ze zm./ nawet jednorazowe złamanie zasady sprzedaży napojów alkoholowych określone w ustawie powoduje obowiązek właściwego organu do cofnięcia zezwolenia na sprzedaż tych napojów.

Samo wskazanie na możliwości występowania różnicy między stratą z działalności gospodarczej, wyliczoną stosownie do art. 9 ust. 2 zd. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ przez porównanie przychodów i kosztów ich uzyskania, a wynikiem działalności wyliczonym przez porównanie przychodów z faktycznymi wydatkami poniesionymi w danym

Z art. 6 ust. 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o restrukturyzacji niektórych należności publicznoprawnych od przedsiębiorców /Dz.U. nr 155 poz. 1287 ze zm./ wynika, że o istnieniu negatywnej przesłanki uwzględnienia wniosku o restrukturyzację przesądza treść decyzji wydanej w toku postępowania wymiarowego.

Samo wskazanie na możliwość występowania różnicy między stratą z działalności gospodarczej, wyliczoną stosownie do art. 9 ust. 2 zd. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przez porównanie przychodów i kosztów ich uzyskania, a wynikiem z działalności wyliczonym przez porównanie przychodów z faktycznymi wydatkami poniesionym w roku podatkowym, nie jest wystarczające do przyjęcia, przy dokonywaniu