Wymierzenie kary organowi, który nie wydał w terminie decyzji w sprawie pozwolenia na budowę, na podstawie art. 35 ust. 6 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126 ze zm./ jest rozstrzygnięciem w formie postanowienia kwestii wynikającej w toku postępowania w sprawie pozwolenia na budowę.

Wniosek o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego między samorządowym kolegium odwoławczym a organem administracji rządowej, w rozumieniu art. 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ jest niedopuszczalny zarówno wówczas, gdy przed sądem administracyjnym toczy się sprawa ze skargi na postanowienie o przekazaniu sprawy lub

Dokonana próba wywiedzenia, iż skoro w innym przepisie ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. 2003 nr 207 poz. 2016 ze zm./, dotyczącym również postanowienia o wstrzymaniu robót budowlanych /art. 50 ust. 5/ przewiduje się możliwość wniesienia zażalenia, to również postanowienie wydane na podstawie art. 48 ust. 2 podlega zaskarżeniu nie może uzyskać aprobaty, bowiem oba przepisy zawierają

1. Pełnomocnikowi należy doręczać tyle pism ile stron reprezentuje /art. 40 Kpa/. Adresat pisma, nawet będący profesjonalnym pełnomocnikiem, powinien mieć możliwość zorientowania się dla której ze stron organ dokonuje doręczenia. 2. Uchybienie organu w doręczaniu decyzji nie powinno stać się powodem odrzucenia skargi, a tym samym - pozbawienia strony konstytucyjnego prawa do sądu.

Skoro art. 330 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ reguluje kwestię zwrotu nadpłat, to tylko w tym zakresie nakazuje w dalszym ciągu stosować do zdarzeń mających miejsce przed 1 stycznia 1998 r. przepisy ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /t.j. Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./. Nie odwołuje się on więc ogólnie do tej ustawy

Zgodnie z art. 204 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ strona wnosząca skargę kasacyjną jest zobowiązana zwrócić niezbędne koszty postępowania kasacyjnego poniesione przez organ tylko w przypadku, gdy zaskarżyła skargą kasacyjną wyrok sądu I instancji oddalający skargę, nie ma natomiast takiego obowiązku, gdy przedmiotem

Skargę na opieszałość w trybie ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki /Dz.U. nr 179 poz. 1843/ można jedynie wówczas złożyć, gdy nieprawidłowości nie zostały jeszcze usunięte do dnia złożenia skargi /art. 5 ust. 1 powołanej ustawy/.

Prokurator, który nie brał udziału w postępowaniu może na podstawie art. 183 i art. 188 w zw. z art. 129 par. 2 Kpa wnieść odwołanie od decyzji nieostatecznej organu pierwszej instancji.

Z przepisu par. 6 ust. 5 w zw. z par. 6 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 stycznia 1997 r. w sprawie amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych /Dz.U. nr 6 poz. 35 ze zm./ nie wynika by wytworzenie obejmować miało wyłącznie sytuację, w której środek trwały został w całości wytworzony przez podatnika we własnym zakresie, a nie dotyczyło sytuacji gdy wytworzenie

1. O wartości rynkowej nieruchomości w 2000 r. decydowały wyłącznie przesłanki określone w art. 10 ust. 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./, a to oznacza, że nie mają na nią wpływu przesłanki określone w art. 134, art. 154 i art. 155 ustawy z dnia 2? sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami /t.j. Dz.U. 2000 nr 46 poz. 543 ze zm./. 2. W pojęciu stanu

Działalność polegająca na połowie ryb w wodach morskich oraz działalność transportu morskiego i przybrzeżnego są odrębnie klasyfikowane. Zatem podmiot prowadzący wyłącznie działalność w zakresie rybołówstwa nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie transportu morskiego. Zgodnie zaś z par. 14 ust. 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2000 r. w sprawie podatku akcyzowego /Dz.U