Ustawa z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych /Dz.U. nr 228 poz. 2255 ze zm./ przyjmuje regułę, że orzecznictwo w sprawach zasiłków rodzinnych należy do właściwości organów administracji publicznej, a do postępowania przed tymi organami w sprawach nieuregulowanych w ustawie stosuje się przepisy ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego /Dz.U. 2000 nr 98

1. Usługi pośrednictwa, rzeczoznawstwa i spedycji międzynarodowej związane z transportem międzynarodowym nie są eksportem usług, a ich preferencyjne opodatkowanie wynika z par. 62 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 1999 r. w sprawie wykonania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 109 poz. 1245/. Ani w par. 55 ust. 3, ani też w

Obowiązek zawiadomienia o zmianie miejsca zamieszkania lub adresu do doręczeń ciąży również na pełnomocnikach stron i pełnomocnikach do doręczeń. Wymieniony w art. 70 par. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ "przedstawiciel" nie oznacza jedynie przedstawiciela działającego na podstawie umocowania opartego na ustawie

Ustawa procesowa /ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ regulująca postępowanie przed sądami administracyjnymi nie zawiera bowiem regulacji umożliwiającej zastosowanie instytucji wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu w zależności od oceny prawdopodobieństwa wadliwości tego aktu, tak jak ma to miejsce w postępowaniu przed

Naruszenie art. 145 par. 1 pkt 1 lit. "c" ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ byłoby uzasadnione, gdyby mimo stwierdzenia przez Sąd w zaskarżonym wyroku naruszenia przepisów postępowania mogącego mieć istotny wpływ na wynik sprawy nie doszło do uchylenia zaskarżonej decyzji lub postanowienia.

Nie można uznać, iż doszło do rażącego naruszenia prawa z tego powodu, że w sentencji decyzji organu podatkowego pierwszej instancji błędnie powołano jako podstawę prawną dokonanego rozstrzygnięcia art. 21 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, zamiast art. 21 par. 3 tej ustawy. Należy bowiem zauważyć, że całościowa wykładnia sentencji tej decyzji

Uchwalając miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, rada miejska miała prawo wprowadzić ograniczenie powierzchni, która będzie przeznaczona na działalność polegającą na sprzedaży. Wynika to z uprawnień samorządu do przeznaczania określonych terenów pod konkretne funkcje.

Przepis art. 103 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /t.j. Dz.U. 2003 nr 207 poz. 2016 ze zm./ kształtuje sytuację prawną inwestorów, którzy przed dniem 1 stycznia 1995 r. rozpoczęli samowolnie budowę obiektów budowlanych. Sytuację prawną tych osób ustawodawca zróżnicował, przyjmując jako kryterium tego zróżnicowania - datę zakończenia samowolnie