Powierzchowna tylko ocena w uzasadnieniu wyroku ocen i ustaleń faktycznych organów podatkowych poddawać może w wątpliwość trafność rozstrzygnięcia Sądu I instancji; brak wskazań co do dalszego postępowania organów administracji może natomiast spowodować przewlekłość ponowionego postępowania w sprawie i utrudnić realizację dążenia do ustalenia prawdy materialnej w stanie faktycznym stanowiącym podstawę

Zważywszy na ratio legis unormowania dotyczącego odpowiedzialności osobistej materialnej członka zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością oraz sanacyjny i akcesoryjny charakter dodatkowego zobowiązania podatkowego, uregulowanego w art. 27 ust. 6 i 8 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ osoba, która nie była członkiem

Jedynie określenie "całkowicie niezdolny do służby" nie pozwala na pełnienie jakiejkolwiek służby w organach policji.

1. Na podstawie art. 64c § 4 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (tj. Dz. U. z 2002 r. Nr 110, poz. 968 ze zm.) wierzyciel pokrywa koszty postępowania egzekucyjnego, jeżeli nie mogą być one ściągnięte od zobowiązanego zarówno z powodów faktycznych jak i prawnych. 2. Analizowane unormowanie nie stanowi o przyczynach, na skutek których koszty egzekucyjne nie mogą

Postawienie zarzutu naruszenia art. 207 i 208 Op bez powiązania z jakimkolwiek przepisem postępowania przed sądem administracyjnym powoduje, że tego rodzaju zarzut nie poddaje się kontroli przed sądem odwoławczym.

1. Wskazywane w kasacji zapisy prawne art. 2,11 i 29 Kodeksu pracy oraz art. 60 i 65 Kodeksu cywilnego, bez związania ich z zarzutem kasacyjnym naruszenia publicznego prawa podatkowego w postaci art. 16 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie mogły stanowić samoistnej adekwatnej podstawy kasacyjnej w sprawie niniejszej. 2. Zarzut naruszenia art. 141 § 4 Prawa o postępowaniu

Przy niekwestionowanym - opisanym w skarżonym wyroku - stanie faktycznym sprawy było oczywiste, że świadczenia na rzecz Prezesa Spółki, będącego jej jedynym udziałowcem w 1998 r. podlegały wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów Spółki - podatniczki na podstawie wskazanego przepisu.

Na podstawie art. 64c par. 4 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji /t.j. Dz.U. 2002 nr 110 poz. 968 ze zm./ wierzyciel pokrywa koszty postępowania egzekucyjnego, jeżeli nie mogą być one ściągnięte od zobowiązanego zarówno z powodów faktycznych jak i prawnych.

W ramach wstępnego badania skargi o wznowienie postępowania pod względem formalnym Sąd ocenia, czy jest ona dopuszczalna. Chodzi tu wyłącznie o stwierdzenie, czy zostały spełnione warunki, które umożliwiają rozpatrywanie skargi o wznowienie postępowania. Oczywistym jest, iż na tym etapie postępowania wykluczonym jest dokonywanie oceny zasadności skargi, jednakże nie jest także dopuszczalnym ograniczenie

Przepis art. 145 par. 1 pkt 1 lit. "c" ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ nie może stanowić samodzielnej podstawy skargi kasacyjnej, wymienionej w art. 174 pkt 2 wyżej wymienionej ustawy, gdyż wymienione w hipotezie art. 145 par. 1 pkt 1 lit. "c" przepisy postępowania nie obejmują swym zakresem art. 145.

Przepis art. 145 par. 1 pkt 1 lit. "c" ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ nie może stanowić samodzielnej podstawy skargi kasacyjnej, wymienionej w art. 174 pkt 2 wyżej wymienionej ustawy, gdyż wymienione w hipotezie art. 145 par. 1 pkt 1 lit. "c" przepisy postępowania nie obejmują swym zakresem art. 145.

Przepis art. 15 ust. 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ nie pozbawia możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatku na ubezpieczenia wyleasingowanego samochodu. Statuuje on jednak zasadę, iż takie koszty są potrącane tylko w tym roku podatkowym, którego dotyczą.

1. Wskazanie w podstawie kasacyjnej wyłącznie przepisu art. 145 par. 1 pkt 1 lit. "a" ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ w oderwaniu od konkretnych regulacji materialnoprawnych, którym uchybił Sąd I instancji sprawia, iż musi ona być uznawana za nieuzasadnioną. 2. Błędne zastosowanie /bądź niezastosowanie/ przepisów

1. Sąd nie może uchylić decyzji na podstawie art. 145 par. 1 pkt 1 lit. "b" ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ w każdej sytuacji, o której mowa w art. 240 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./. Sąd może to uczynić tylko wtedy, gdy dana przesłanka istniała w chwili

1. Fakt wadliwego oznaczenia w skardze kasacyjnej normy z punktu widzenia klasyfikacji podstaw kasacyjnych wymienionych w art. 174 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ nie dyskwalifikuje jednak zarzutu skargi przez pozostawienie takiego zarzutu poza zakresem kontroli instancyjnej. 2. Opodatkowaniu podatkiem od towarów

Użyte w art. 2 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym /Dz.U. 1993 nr 94 poz. 431 ze zm./ wyrażenie "grunty wyłączone na cele nierolnicze na podstawie ostatecznych decyzji administracyjnych" rozumieć należy w ten sposób, że obejmuje ono grunty rolne wyłączone z produkcji rolniczej mocą ostatecznych decyzji administracyjnych nie zaś grunty rolne przeznaczone jedynie na cele

Upływ właściwego czasu w rozumieniu art. 116 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ na zgłoszenie wniosku o ogłoszenie upadłości spółki następuje najpóźniej po upływie czternastu dni od dnia otrzymania przez podmiot decyzji organu pierwszej instancji dotyczącej jego zobowiązania podatkowego. Dzień doręczenia takiej decyzji stanowi bowiem najpóźniejszą