Skoro Naczelny Sąd Administracyjny jest właściwy do wyznaczenia innego sądu do rozpoznania wniosku o wyłączenie sędziego, to tym samym jest właściwy do wyznaczenia innego wojewódzkiego sądu administracyjnego do rozpoznania sprawy, jeżeli na skutek wyłączenia wszystkich sędziów sądu właściwego do rozpoznania sprawy, sąd ten nie może rozpoznać sprawy. Nie jest bowiem możliwe do zaakceptowania stanowisko

Wprawdzie sentencja uchwały z dnia 15 grudnia 2004 r. FPS 2/04 dotyczy art. 102 par. 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o ustroju sądów administracyjnych i ustawę - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1271 ze zm./, jednakże zauważyć należy, iż argumentacja w niej zawarta dotyczy również sytuacji, w której dyrektor izby celnej

Przepisy art. 37 ust. 1 pkt 4 i art. 37 ust. 2 pkt 1 oraz ust. 4 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ stwarzały materialnoprawne podstawy urzeczywistnienia zagwarantowanej konstytucyjnie zasady wyłączności ustawy w zakresie prawa daninowego.

Zarzut oparty na podstawie określonej w art. 174 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ musi być skierowany przeciwko wyrokowi Sądu, a nie przeciwko decyzji organu podatkowego.

Problematyka badana w ramach kontroli podatkowej mogła więc obejmować zagadnienia, które stanowiły także cele czynności sprawdzających, wymienione w art. 272 i art. 277 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ Od organu podatkowego zależało, który z trybów szeroko rozumianego, w myśl art. 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej, postępowania podatkowego zastosuje

1. Przepis art. 246 par. 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ uzależnia przyznanie prawa pomocy od możliwości poniesienia kosztów postępowania. Muszą to być możliwości realne, istniejące w momencie składania wniosku. 2. Nie można odmówić zwolnienia od kosztów postępowania sądowego bez dokonania wszechstronnej

Ogólnikowość powołanej przez autora skargi kasacyjnej podstawy kasacyjnej /art. 174 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./, to jest bez wskazania, który punkt został naruszony uniemożliwia sprawdzenie jej zasadności, a zarazem zwalnia Naczelny Sąd Administracyjny od podejmowania próby jej sprawdzenia, bowiem Sąd ten nie

Ugruntowany jest pogląd, że autor skargi kasacyjnej powinien uzasadnić jej podstawę przez wskazanie, które oznaczone numerem artykułu, paragrafu, ustępu, punktu przepisy zostały naruszone. Art. 19 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ zawierał 8 ustępów, zawierających także punkty, normujące materię nie mającą zastosowania

Z uwagi na związanie Naczelnego Sądu Administracyjnego granicami skargi kasacyjnej Sądowi nie wolno badać, czy w procesie wydawania zaskarżonego wyroku doszło do naruszenia niewskazanego w skardze kasacyjnej przepisu postępowania sądowego.

1. Legalizacja samowoli budowlanej nie jest obowiązkiem inwestora, ale uprawnieniem. 2. Postępowanie legalizacyjne, którego przedmiotem jest nałożenie opłaty legalizacyjnej jest jedynie postępowaniem wpadkowym umożliwiającym legalizację samowoli budowlanej. A więc niejako a priori zakłada się w nim, że w sprawie miała miejsce samowola budowlana.