Wobec wyraźnego brzmienia art. 173 par. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270/, na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, odrzucające skargę, przysługiwała skarga kasacyjna do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Przez pojęcie "postanowienie kończące postępowanie", użyte w art. 173 par. 1 ww. ustawy, należy bowiem

Przepis art. 103 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126 ze zm./ stanowi, że przepisu art. 48 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane nie stosuje się do obiektów, których budowa została zakończona przed dniem wejścia w życie ustawy lub w stosunku do których przed tym dniem zostało wszczęte postępowanie administracyjne. Do tych obiektów stosuje się

Sąd rozpatrując wniosek o wstrzymanie wykonania decyzji, nie może się ograniczać w uzasadnieniu postanowienia do zamieszczenia ocen ogólnikowych, abstrakcyjnych, czy wręcz nie korespondujących ze stanem faktycznym sprawy.

Skutki naruszenia prawa prowadzące do powstania zagrożenia dla życia i zdrowia ludzkiego mogą być uznane za rażące, nie dające się pogodzić z wymogami praworządności.

Niepełne, a więc wadliwe ustalenie stanu faktycznego nie może służyć jego prawidłowej subsumcji do odpowiednich norm prawa materialnego. Dopiero gdy stan faktyczny ustalony zostanie z zachowaniem dyrektyw płynących z art. 122, art. 187 par. 1 i art. 191 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ wówczas będzie można ocenić w jaki sposób skonfrontowano stan

Odrębna od gruntu własność nakładów, nie objętych zwrotem wywłaszczonej nieruchomości, nie czyni ich właścicieli stronami postępowania o zwrot, a jedynie ma znaczenie w dokonaniu rozliczeń i to tylko na drodze cywilnej, co powoduje, że w postępowaniu administracyjnym działkowcy mają jedynie interes faktyczny.

Stosowanie art. 133 i art. 134 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ odrębnie dla zdefiniowania strony postępowania podatkowego nie jest zasadne /chociaż w ustawie nie określono wzajemnych relacji pomiędzy tymi przepisami/. Konstrukcja oparta bowiem na samym przepisie art. 133 Ordynacji podatkowej jest oderwana od materialnoprawnej sytuacji podmiotu uznawanego

1. Aby doszło do sporu kompetencyjnego /art. 22 par. 2 Kpa/ musi zaistnieć sytuacja umożliwiająca wszczęcie postępowania administracyjnego, przy czym chodzić musi, chociaż nie wynika to bezpośrednio z przepisów obowiązującego prawa, o postępowanie wszczynane na wniosek strony. W przypadku bowiem postępowań wszczynanych z urzędu, gdy organ administracji dochodzi do wniosku, że sprawa nie należy do jego

Jedyne kryterium od jakiego uzależnia ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym tj. zwolnienia od kosztów i przyznania pełnomocnika z urzędu, ma charakter materialny - jest nim brak możliwości poniesienia jakichkolwiek kosztów postępowania.

Prawo pomocy odnosi się do sytuacji, w których strona nie jest w stanie ponieść kosztów postępowania w całości lub też częściowo - art. 246 par. 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ , przy czym ciężar dowodu spoczywa na wnioskującym o prawo pomocy. Oznacza to, że wnioskujący musi udowodnić zaistnienie okoliczności