Samo powołanie przepisu, który nie ma w sprawie zastosowania, a wynika to jednoznacznie z całokształtu jej okoliczności, nie może stwarzać dla strony uprawnień, których prawo nie przewiduje. Skoro odmowa wydania żądanych dokumentów była uzasadniona tylko tym, że nie dotyczą one niniejszej sprawy, a nie okolicznościami, o których mowa w art. 179 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa

Kontynuowanie prowadzonych przez inwestora prac budowlanych, zanim sąd rozstrzygnie wniesioną przez sąsiada skargę na decyzję o pozwoleniu na budowę, odbywa się na wyłączne ryzyko inwestora; który musi być świadomy, że niekorzystne dla niego rozstrzygnięcie spowoduje konieczność poniesienia kosztów związanych z rozbiórką wnoszonego obiektu budowlanego.

Bez znaczenia pozostaje kwestia czy skarżącym jest osoba fizyczna, czy prawna; istotne bowiem jest, czy jest reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika. Skoro w przedmiotowej sprawie skarżąca Spółka reprezentowana była przez adwokata, sąd nie musiał zawiadamiać jej o obowiązku składania wniosku o przyznanie prawa pomocy w stosownej formie.

Przepisy art. 4 pkt 1 i art. 18 ust. 4 ustawy z dnia 8 stycznia 1999 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ nie zawierały szczegółowych uregulowań w zakresie zasad potwierdzania wywozu towarów poza granicę państwową Rzeczpospolitej Polskiej. Zastosowanie przez funkcjonariusza celnego jednej z zobowiązujących go procedur i potwierdzenie wywozu towarów bez

Jeżeli do wydania decyzji w przedmiocie zwrotu nadpłaty podatku od towarów i usług zbędne było składanie korekty deklaracji a wystarczało jedynie złożenie wniosku o stwierdzenie nadpłaty, to nic nie stało na przeszkodzie wydaniu takiej decyzji na podstawie samego tylko wniosku, bez brania pod uwagę korekty deklaracji. Złożenie oprócz wniosku o stwierdzenie nadpłaty także korekty deklaracji nie powinno

Skargę do Sądu można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli przysługiwały one skarżącemu w postępowaniu przed organami właściwymi w sprawie. Prawo do złożenia skargi do NSA przysługuje dopiero od wydanej w postępowaniu odwoławczym decyzji.

Wykazanie przez podatnika w złożonej deklaracji kwoty zwrotu podatku naliczonego wyższej od należnej obligowało organy podatkowe do określenia kwoty zwrotu w prawidłowej wysokości oraz ustalenia dodatkowego zobowiązania podatkowego. Przy podejmowaniu tej decyzji organy podatkowe nie mogły kierować się przesłankami, takimi jak brak jasności co do treści obowiązującego prawa czy też względami ekonomicznymi

Brak wskazania w skardze kasacyjnej odpowiednich przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, a zwłaszcza art. 122, art. 187 par. 1 i art. 191 uniemożliwia Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu zbadanie czy stan faktyczny przyjęty w zaskarżonych wyrokach został ustalony prawidłowo. Sądowi nie wolno było podstawić odpowiednich przepisów Ordynacji podatkowej

Rozbieżność opinii rzeczoznawców majątkowych nie prowadzi do zarzutu naruszenia prawa materialnego, tylko przepisów postępowania.