Ciężar udowodnienia faktu określonego w art. 5 ust. 3 ustawy z dnia 21 marca 2001 r. o dodatkach mieszkaniowych /Dz.U. nr 71 poz. 734 ze zm./, spoczywa na osobie wywodzącej z niego korzystny skutek prawny.

W postępowaniu sądowym w sprawie ze skargi na ostateczną decyzję nakładającą na stronę obowiązek rozbiórki obiektu budowlanego, przepis art. 61 par. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ nie stanowi podstawy prawnej do wydania postanowienia o wstrzymaniu wykonania postanowienia o nałożeniu grzywny w celu przymuszenia,

Doręczenie rozstrzygnięcia podjętego w postępowaniu administracyjnym pociąga za sobą skutki prawne, ale nie oznacza, że z faktu iż organ doręczył danej osobie wydane rozstrzygnięcie, należy przyjmować, że ta osoba jest stroną, gdyż to nie doręczenie, bądź jego brak, stanowi o tym, czy dany podmiot jest stroną w sprawie lub nią nie jest, lecz przepisy prawa materialnego.

Wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji może polegać na określeniu w jakim zakresie można wykonywać roboty budowlane na podstawie zaskarżonego pozwolenia na budowę. Tego rodzaju rozstrzygnięcie w postanowieniu o wstrzymaniu wykonania aktu będzie traktowane jako tymczasowe ukształtowanie stosunków prawnych wynikających z aktu na czas trwania postępowania przed sądem administracyjnym.

1. Zgodnie z art. 61 par. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ wstrzymanie zaskarżonego aktu może nastąpić wyłącznie w wyniku złożonego przez skarżącego stosownego wniosku. Obowiązek kierowania się zasadą skargowości kończy się jednak na etapie wszczęcia postępowania w sprawie wstrzymania wykonania. 2. Sąd ma obowiązek