1. Nieważność postępowania, o której mowa w art. 183 par. 2 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./, nie zachodzi w przypadku, gdy wziął w nim udział pełnomocnik, którego umocowanie wywołuje wątpliwości lecz jego działanie ani nie wywołało postępowania ani też nie miało istotnego znaczenia z procesowego punktu widzenia

Sąd może wymierzyć grzywnę w każdym przypadku stwierdzenia uchybienia terminu przez organ /art. 55 par. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz.U. nr 153 poz. 1270/, choćby organ już spełnił niewykonany w terminie obowiązek.

1. Sąd może zawiesić postępowanie w sprawie z urzędu /art. 125 par. 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz.U. nr 153 poz. 1270/. Ocena zależności rozstrzygnięcia od innego postępowania należy do swobodnego uznania Sądu. 2. Wzajemne uwarunkowania i zależność pomiędzy decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu a decyzją o pozwoleniu

Regulacje zawarte w art. 19 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług odnoszą się do nabywcy towarów i usług, któremu przyznają prawo do rozliczenia podatku jaki sam zapłacił przy nabyciu towarów i usług (podatku naliczonego). Nie odnoszą się one zatem do sprzedaży towarów i usług w związku z czym nie można było wyprowadzić z nich jakichkolwiek wniosków co do dopuszczalności zasad korygowania wysokości

Na ocenę ważności postępowania nie mogło mieć wpływu wydanie stronie odpisu wyroku zawierającego błędy pisarskie lub oczywiste omyłki. Odpisy wyroku powinny być bowiem sporządzone zgodnie z treścią wyroku. W takiej sytuacji nie istnieje również podstawa do sprostowania przez Naczelny Sąd Administracyjny wyroku pierwszej instancji /art. 156 par. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2000 r. - Prawo o postępowaniu

Co prawda zawarte w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ przepisy nie zawierają odpowiednika art. 94 par. 1 Kpc, nie mniej wynikająca z tego przepisu reguła, zgodnie z którą wypowiedzenie pełnomocnictwa procesowego przez mocodawcę odnosi skutek prawny z chwilą zawiadomienia o tym organu, znajduje zastosowanie także w postępowaniu podatkowym.

Treść art. 220 par. 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ nie daje podstaw do wyprowadzenia wniosku, iż środkiem zaskarżenia postanowień odrzucających skargę z powodu nie uzupełnienia jej braków formalnych bądź nie uiszczenia w terminie wpisu od niej jest zażalenie. Środkiem tym, zgodnie z dyspozycją art. 173 par. 1 Prawa

Jeżeli pełnomocnik jako adres do doręczeń podał tylko nazwę i adres spółki, w której pracuje, bez podania własnego nazwiska, sąd nie uwzględni wniosku o przywrócenie terminu. W takim wypadku pełnomocnik powinien zadbać, aby korespondencja dotarła do jego rąk.