Naruszenie przepisów postępowania, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy, jako podstawa kasacji dotyczy postępowania sądowoadministracyjnego, a nie postępowania przed organami administracji publicznej.

1. Organ celny, będąc związany dokumentem urzędowym, zobowiązany jest uznać za udowodnione to, co wynika z jego treści. Organ prowadzący postępowanie nie może wobec tego swobodnie oceniać ani kwestionować treści dokumentu urzędowego, nie przeprowadzając na podstawie art. 194 par. 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ dowodu przeciwko prawdziwości zawartym

W wypadku rozpatrywania przez Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidzianego w art. 26 ust. 2 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej /Dz.U. 1999 nr 54 poz. 572 ze zm./, nie ma zastosowania przepis art. 130 par. 1 pkt 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./.

Nie wskazanie w skardze kasacyjnej na czym polegało naruszenie prawa materialnego (błędna wykładnia czy niewłaściwe zastosowanie)a także nie wskazanie na czym polegało naruszenie art. 145 § 1 pkt 1 lit a p.p.s.a. i na ile jego uchybienie mogło mieć wpływ na wynik sprawy oznacza,że tak sformułowana podstawa skargi kasacyjnej nie może podlegać merytorycznej ocenie Sądu, albowiem Sąd nie może domyślać

Z art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm. w brzmieniu obowiązującym w 1997 r./ wynikało, że uprawnienie do odliczenia związane jest z nabyciem towaru lub usługi. Jeżeli usługa nie została dokonana nie można było mówić o jej nabyciu w rozumieniu tego przepisu.

Organy podatkowe mają obowiązek badania, jaka była przyczyna zawarcia umowy renty odliczonej później przez podatnika. Jeżeli taką przyczyną były wzajemne rozliczenia między członkami najbliższej rodziny, podatnik będzie musiał zwrócić ulgę.

1. Kolejność wyliczenia przesłanek nabycia prawa do ulgi wymieniona w par. 10 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 marca 1995 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 35 poz. 173 ze zm./ przesądza o kolejności i następstwie czasowym ich zaistnienia dla nabycia prawa do ulgi. 2. Użyte w par. 9 ust. 4 rozporządzenia Rady Ministrów

Zgodnie z przepisem art. 26 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ ogólna kwota odliczeń z tytułu wydatków poniesionych na budowę stanowiącego współwłasność budynku mieszkalnego z lokalami na wynajem nie może przekroczyć limitu określonego przepisem i liczby mieszkań przeznaczonych na wynajem osobom nie zaliczanym do I grupy

Zgodnie z przepisem art. 26 ust. 2 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ogólna kwota odliczeń z tytułu wydatków poniesionych na budowę stanowiącego współwłasność budynku mieszkalnego z lokalami na wynajem nie może przekroczyć limitu określonego przepisem i liczby mieszkań przeznaczonych na wynajem osobom nie zaliczanym do I grupy podatkowej, przy czym kwota odliczeń ustalana jest proporcjonalnie

Dokumentami celnymi, którego kopie powinny być w posiadaniu podatników, stwierdzających powrotny wywóz towarów za granicą, stosownie do par. 64 ust 1 pkt 3 lit. "b" rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15 grudnia 1997 r., w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 156 poz. 1024 ze zm./ było rozliczenie zakończenia procedury uszlachetniania

W świetle art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ dla zaliczenia wydatku do kosztów uzyskania przychodów nie jest wystarczające, aby dany koszt nie był wymieniony w art. 23 ustawy, konieczne jest natomiast, aby był on poniesiony w celu uzyskania przychodów.